Yaşam ellerimizden kayıp giden bir uçurtma gibi ! Bir daha yasayamadığımız, geriye alınamayan… Yaşam! Ne büyük ızdırap, ne büyük savaş, ne büyük tutku, ne büyük şeref! Yaşıyoruz delice… “An” bize kalan savunmasız, öyle masum.. Söylenemeyen sözleri ile haykırarak söylenen sözler ile… Kaç sözcük? Kaç kelime yeterdi ki yaşamı anlatmaya , sonsuz anı anlatmaya….?? Evrilerek kıvranan ruhun ile… Yaşam boyu kahkahalar ile.. Yaşam boyu akıtıla litre litre gözyaşı ile… Milyonlarca hücre, uzuv, ruh ile hep iz, hep yol, hep salise… Akan, akan sonsuz ırmak gibi… Hep akan.. Hep giden.. Hep kalan.. Hep gerçek.. Hep nefes.. Hep kalp atışı.. Telaş içinde, yara bere içinde… Yaşam ! Şimdi kalp atışı Şimdi nefes Şimdi ruh Yâşam ! Hep hoşgeldin! Yaşam ! Şimdi, şuan… Kaçırma ! Gecenin sessizliğinde, sevdiklerinin gülüşünde.. Şimdi şuan… Yâşam ilelebet sonsuzluk şarkısı… Yâşam ilelebet sonsuzluk ağıtı! Ruhuna dokun şimdi… Kalbine dokun şimdi… Geçmişe, geleceğe, kalk! Selamlaş hepsiyle.. En çok da bu anına dokun! Bu an senin, sadece senin… Yaşa tırnak ile diş ile… Yaşa umut ile sevda ile düş ile… Çok Sev ! Çok Yaşa ! Hakkını ver ruhunun varlığını ! Hakkını ver izlerinin ! Hakkını ver dokunduğun her yaşamın ! Yâşa ey güzel Ruh ! Y-A-Ş-A! Sadece ŞİMDİ…. ŞU A-N-D-A!!!!
Sadece "AN"
