Bu gün bir değişiklik yapıp sabahtan çıktım dışarıya. Geçen gün seni balkondan gördüğüm saatte bu gün dışarıdayım. Fakat bu gün yalnız değilim. Annemide peşimden sürükledim. O spor için çıktığımı sanıyor fakat asıl amacım seni görmek ve seni görmek için bahanemde spor. Ne demeliyim anneme bir his var içimde adı tohum kaç keredir onun için gidiyorum parka fakat o parkta o satte sadece iki kez karşılaştıik ama ben inatla o parka gidip bekliyorum mu? Aslında annem kızmaz nasipse olur der bundan eminim peki nasip misin bana?
Parkta bir saat spor yaptıktan sonra eve dönüyoruz belki dönüş yolunda karşılaşırız düşüncesi ile bir umut yavaşça yürüyorum. Fakat o köşe yerinde bende buradayım ama sen yine yoksun. Akşam aynı saatte yine gelicem sen muhtemelen olmayacaksın ama ben tekrar gelicem pes etmek gelmiyor içimden. Akşama doğru parka çıkmıştım fakat parka giden yol kapalı ama pes ettim mi? Asla, üst yoldan dolandım ve sonunda park. Seni beklerken sabah hiç spor yapmamışım gibi yine başlıyorum spora sonra arkadaşlarımı arıyorum zaman bir türlü geçmiyor son olarak bir kaç sayfa kitap okuyorum fakat rüzgardan gözlerim doluyor. Bırakıyorum kitabı rüzgarın ve kuşların sesini dinliyorum parkta yürüyüş yapan bir teyze var onun yüksek sesle telefon konuşmasına duyuyorum teyzenin konuşması beni derin düşüncelerden alıkoyuyor bir süreliğine bu durum beni gülümsetiyor ufak bir tebessüm oluşuyor yüzümde o sırada sokaktaki bir köpek geliyor yanıma yine senin köpeğin gibi oturuyor yanıma biraz temkinli yaklaşıyorum korkuyorum biraz ama sonra alışıyor ve yavaşça kafasını okşuyorum ama bu kadar zaman geçmesine rağmen sen yoksun hala…
