“Ruhun gecesi..”

"Ruhun gecesi.."

"Ruhun gecesi.."

Sessiz ve sakin olur gece

Sokaklar tenha

Bu ne kadar hoş gelse de insana, gecenin bu  vaktinde insan sevdiğinin sesini arar, arar da bulamaz, kitabın değildir ki baş ucunda duran.

Dilinle telaffuz etmek istersin gönlündekinleri de lügatın yetmez. İşte öyle bir geceden bilmem kaçıncı günüm. Yüreğim buruk, belkide yanlış bir çağda yaşamının burukluğu bu. Yüreğim acıyor, insanların ruhu kayboldukça, insanlar acımasızlaştıkça yüreğim acıyor. Nedendir bilmem yüreğimle bu husümetim, çok can yakıyor. Ya kendime kızgınım ya da sana, belkide hala mutlu olmana. Artık inanmıyor, güvenemiyor insan insana, nedendir bilmem, insan yapıyor bunu insana. İnsan acıtıyor başka bir insanın canını, insan güven vermiyor insana.  Düşünebilmeseydik ne olurdu acaba veyahutta hissedemeseydik? Dümdüz yaşasaydık hayatı.

Yine memnun olmazdık halimizden azizim.

İnsanız işte, bu kadarız.

büşraca
Subscribe
Bildir
4 Yorum
Beğenilenler
En Yeniler Eskiler
Inline Feedbacks
Tüm yorumları gör
Önceki
İnsanın Bireysel Yolculuğunda Küçük Bir Öykü
Sonraki
Bir Tuhaf Şekspir

İlginizi Çekebilir

kooplog'dan en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerez (cookie) kullanıyoruz.