Ruhun Direnişi:Mücadele Ve Zafer

Söndürürse yaşamın kirli elleri seni bir zaman
O zaman tükür o ellere ruhum!
Yaldızlamak için kaldır kadehini masada
Kalkmayan kadehi tut, ellerinle parçala!
Ufuğa bakarken sönerse ışığın 
Gecenin karanlığıyla parla!
Öyle parla ki ay ışığı utansın,
Öyle parla ki güneş alev alsın,
Yükselirken yalnızlığının şiddetli feryadı 
Işığının merhemi yolunu aydınlatsın
Kurmuşken karanlık krallığını senin üstüne
Yürü de vaz geçme celladın olmak isteyenin üstüne
Umutsuzluğun ordusu haber vererek gelse de; üstüne
Yürüyemez parıltını gören hiçbir karanlık üstüne!
Çek kılıcını savaş kralla tahtın uğruna 
Bir orduya da, bin orduya da yıkılma!
Kederinden doğan mağlubiyet tacını
Öfkenin parlayan ellerinde parçala!
Unutma hissizliğin acı tadını savaşın içinde
Uğruna mücadelen olmadı mı çokça zamanın içinde?
Kaybolsakta yolu bulduk her vakit karanlığın içinde 
Karanlık bulutların da beyazı vardır gözyaşı yok iken içinde
Vursa da artık keder ayaklarıma zincir
İnancımın kılıcı ruhumda bilenir
Ruhum bulunsa da karanlığa 
Boyun eğmez karanlığın hükümdarlığına
Ruhumdur ki aidiyeti vardır tanrıya
Ruhumdur ki parıldamak için dua eder sürekli tanrıya
Firavun da karanlığın hükümdarı iken 
Yalvarmadı mı son nefesinde tanrıya!
Yükselirken içimde tufan gibi dualar
Kül olur her lanet, yanar karanlık duvar
Sesim yankı bulur göklerin kalbinde
Ve susar kötülük, titrer ışığın izinde
Ruhum! Senin üstünde eskidi çok defter 
Bırakmadım kalemi hiçbir zaman elden
Görülmese de karanlıktan bazı yazılar
Elimizde her zaman aydınlık yazılar var
Direneceğiz ki ihtişamlı olsun yollar
İktidarın lezzetini parıldayanlar anlar
Yaldızlı krallığın ahenkli sofrasını 
Nifak tohumuyla beslenenler ne anlar!
Biziz ki harf harf yazıldık yıldızlara,
Terle, kanla, inançla kazandık zamana
Taç giymedik boyun eğerek karanlığa!
Zafer taşıdık göğsümüzde dualarla!
Yıpranırken savaştan savaşa koşup durmadan
Biliriz ki kaybetmeyen kazanır inancını 
Söyle ki ruhum kaybeder miyiz inancımızı?
Yükselirken duamızın ışığı göğe 
Biliriz zaferin alnımıza yazıldığını
Ruhum! Divane olduk aşkın da elinde, korkunun da ,kederin de..!
İnancımız tükenmez benim içimdeki sende 
Dökülse de gözyaşı bende de, sende de
Karanlığa bırakacak değiliz bizi elbette!
Ruhum! Dans et artık ay ışığının altında
Gece doğarken yıldızlarla selamlaşmayı unutma
Karanlığın krallığında hüküm süren gece 
Artık aydınlığın krallığının avucunda!
Bir yoldu ki mağlup oldu ordular ve kral
Bir yoldu ki her yerimizde sayısız yara var
Hak olan yol ruhu derinden yaralar 
Yaralanan ruhun da elbet zaferi var!
Sen ki gözü kara cesur şövalye 
Sen ki inancı göğe yükselmiş dindar
Vurmaya çalışsa da zincir boynuna zalim kral
Kılıcın da kalkanın da yastığının altında yatar!