Marina Abromoviç ve Ulay ın NYC de ki 1 dakikalık bakışma performasını aklımdan hiç ama hiç çıkaramıyorum. 21 yıl sonra, belki de hiç beklemediği bir anda hiç görmediği aşkını karşısında görmesi… Tüm duygularının yüzünden okunması, 1 dakika da bakışları ile tüm duygularını anlatmasına hayranım…. Tedx konuşmasından sonra tekrar tekrar izledim o performansı.
Aklından geçenleri tekrar okudum. Ulay’ı gördüğünde ki önce şaşkınlığı, sonra heyecanı ve sonra da bitmeyen sevgisini gördüm yeniden. Gözlerinden akan yaşlarda ona söylediklerini duydum. Ayrıldıklarına pişman olmadığını ama yine de onu çok sevdiğini gördüm. Hele o ellerinin birleşme anı benim de gözlerimden yaş akmasına sebep oluyor her seferinde. Belki de yarım kalmışlıklarını o an tamamladılar.
https://youtu.be/8iHrSggVCLc
