Sorunlarımdan bunaldığımda kaçtığım bir ütopyam var. Bir sahil kasabası. Rengarenk şirin evler. Rengarenk vosvoslar çiçekli yollarda geziniyor. Benim vosvosum pembe.Onunla yeni sahiller keşfetmeye gidiyorum her gün. Tertemiz deniz,hava,güneş. Kasabayla ortak herkesin çalıştığı meyve,sebze yetiştirdiğimiz bir tarlamız var. Herkes iş bölümüne ayrılmış,birbirlerine yardım ediyorlar. Bu kasabada yalan,ihanet,hırsızlık yok. Herkes ihtiyacı olan kadar alıyor ürünlerden. Bu yüzden yetiyor,bu yüzden herkes çok mutlu ve huzurlu. Neredeyse herkes bir sanatla uğraşıyor kasabamızda. Kimi akşamları iş yorgunluğunu atmak ve kasaba halkını da mutlu etmek için şarkı söylüyor, kimi çanak çömlek ve seramikle ilgileniyor çalışmalarından her hanede mutlaka bulunuyor, kimi örgü örmeyi seviyor kasabanın çocuklarına rengarenk kazaklar örüyor, kimi resim yapmayı seviyor duvarlarını süslüyor her hanenin.Ben resim yapmayı sevenlerdenim. İnsanın içini açan rengarenk soyut resimler yapar ve Pembe Vosvosumla her haneye dağıtırım. Ayrıca evimde çeşit çeşit çanak çömleklerim ve kızıma her ay yeni rengi getirilen kazaklar vardır.Evim aslında bir sanat atölyesine çevrilmiş durumda. Kızımın da resme yeteneği var gibi. Şimdi onu da alıp Pembe Vosvosumla yeni sahiller keşfetmeye gidiyoruz. Geçerken de hanelere tabloları bırakırız. Hoşçakalın !:)
Pembe Vosvos
