Özür dilerim kalbim, özür dilerim duygularım, özür dilerim beni ben yapan her şey !
Bana hep sevdiklerim kalbin gibi güzel bir yüzün var diyorlar ama artık değil, değil mi kalbim?
Bu çirkin,içini kötülük kaplamış geçmişimdeki kirli insanlar yüzünden hiç güzel değil.En baştan başlayalım kalbim unutalım.Yapamayız değil mi ? Unutamayız o geçmişi pardon geçmemişi..
Belki de olur ha, hep denemedik mi zaten yeniden başlamayı kırılıp dökülüp yeniden toparlanmayı.Gülme biliyorum bu kaçıncı diyeceksin haklısın da belki o kadar çok keşkem var ki bir bilsen..Keşke seni de karşıma alıp konuşabilsem.Seninle konuşsam kalbim ne derim biliyor musun?
-Özür dilerim ! senin gibi küçük,temiz olan bir şeyin içine koskoca kötü insanları sığdırdığım seni paramparça ettiğim için en çok neden biliyor musun? İçindeki tüm merhameti bu kötü yalancı kalplere harcadığım için özür dilerim..
Bilmem kaç defa daha senden özür dileyeceğim bir şeyler değişmeyecek değil mi.. Değişmeyecek.
O seni kırıp döken insanlar gelip senden özür dileseler bile kırıkların toparlanmayacak.Hoş onlarda vicdandan eser olmadığından bir özür bile dilemezler senden.
Biliyorum çok yoruldun, çok kanadın tamir edilmeyi bekledin hep ama olmadı..Ah kalbim, minik hâla çocuk olan kalbim keşke çocuk kalsaydın da bu kadar dağılmasaydın, bu kadar kırılmasaydın..
Umudunu da kırdılar değil mi ? Kırmak ne kelime tuz buz ettiler yetmedi daha çok üzerine bastılar.Her kapını çalan başka kalpte yaptı değil mi..Yaptı, umut verdi kırdı ve gitti..
Ben, senden kapını çalan duraklarına uğrayan tüm kalpler için ÖZÜR DİLERİM KALBİM..!
