Özlemeye alışmak aslında yaşamayı yeniden öğrenmek gibidir.
İnsan doğar, büyür büyürken yaşar sever, üzülür, ağlar, mutlu olur, sevilir. Hayatı yeniden keşfeder çoğu zaman büyürken.
Biri çıkar karşısina sever aşık olur ya da olduğunu sanır. Aşık olunca yeniden yeniden yaşar aslında tüm o duyguları, yeniden öğrenir hayatı.
Yaşam anlam kazanır sevince. Sevdiğini görünce, dokununca bazen sesini duyunca.
Aşık olmak aslında yeniden doğmaktir bazen. Dünyayi gördüğünün dışında görmektir, renkleri netleştirmektir.
Yepyeni bir hayata alışmaktır.
Aşık olmak dünyayı olduğundan daha renkli görmektir
Kimi insan kavuşur sevdiğine. Kimisi ise öldürür sevdiğini sevgisini içinde. Sevse bile kavuşamaz. Böyle insanların payına düşen bir avuç hasret bir kucak dolusu özlemdir. Özlemeyi de bilmeli insan. Acısız ağrısız onu da tatmali. Özlerken aslında yeniden yaşamayı öğrenir insan. Hayatı yeniden keşfeder, aslında olduğunu sandığı benin olmadığının farkına varır. Belki iyidir belki kötü ama aşk olgunlaştırır insanı büyütür. Acı verir ama sonunda iyiki dedirtir.
Aşktan ders çıkarmayı bilmek. En amansız hastalıktan sağlıkla kurtulma gibidir.
Büyük hastalıklar sonunda vücut halsiz düşer toparlanması için zaman gerekir ya işte aşkın yan etkisi de aynıdır… Gelir vurur halsiz güçsüz bırakır sonra iyileşmek için en iyi ilaç zamandir.
Unutulmaz sandığın her acı bir gün gelir geçer aşk Alev olur acı çekersin söner küle döner zaman geçer en ufak bir fırtına olur küller savrulur kocaman bir boşluk kalır…
