sınavımın bitmesiiçin o kadar savaştıktan sonra ailemi arkamda zannediyordum meğersem sınav hazılığı sürecinde herkes melek oluyormuş. Herkes yanımdaymış gibi davranıyormuş çünkü o zaman o kafayı o masadan kaldırmayıp hayatıma bakmıyordum herkes acıyorak bakarken ben seviliyorum sanıyormuşum. Hayatım son 3 yıl böyle bu 3 yılın sonu tatile çıktım güya ama zevk alamıyorum buna izin vermiyorlar evet gerçekten. İyi değilim çünkü tam kafam boşken mutlu olmak varken ailemden arkadaşlarımdan darbeler yiyorum şu an tek dileğim o sınavdan iyi puanlar almak ve uzak bi yere gitmek tek başıma yaşamak. Çünkü özgürlüğümü engelleyen insanlar bana huzursuzluk veren insanlarla olmak istemiyorum. Gencim ben 20 li yaşlarımı bunlarla bitirmek üzereyim. Mutsuzum haddidenden fazla ama kimsenin umrunda değil. Olmasında ama beni rahat bıraksınlar istiyorum ama olmuyor bırakmıyolar hep bi lafla bi haraketle doğuyorrum hepsinden gerçekten gittikçe kötüleşiyor hislerim ve buna engel olamıyorum. Etrafta beni mutlu edecek tek insan bile yok hatta insan yok. Ama dışardan herkes güzel kız egolu havalı saçma sapan şeyler düşünüyor ama yok etrafımda bir insan bile yok. Umarım sınav sonuçlarından sonra mutlu olurum bunda mutluluğu hakketim çünkü. Tek inandığım beklediğim şey bu
öylesine
