Pandemi gerçeğiyle baş başa kaldığımızdan beri hayatımızda beliren yeni bir kavram ONLİNE YAŞAM. Online üniversite, online eğitim, online staj, online iş. 16 mart 2020’den beri hayatımızda bir çok değişiklik yaşandı. Artık okula gitmiyoruz. Artık kampüs sohbetleri kalmadı. Artık yataktan ders dinleyebiliyoruz. Peki bu iyi mi kötü mü? Çoğu öğrenci bana katılacaktır ki pek de iyi olmayan bir durumun içindeyiz maalesef. Sosyal becerilerimiz geriliyor. Asosyalliğe alışıyoruz. Hadi bunlar belki “normal” hayata dönünce düzeltebileceğimiz şeyle ama daha kötüsü bu online hayatın bize getirdiği bir takım sağlık sorunları. Bir kere evden dışarı çıkamadığımız için haraketliliğimiz azaldı. Hareketsizliğin getirdiği çeşitli sıkıntılar yaşıyoruz. İkincisi normal hayatta yaptığımız neredeyse her şeyi artık ekranlardan yaptığımız için göz sağlığımız tehdit altında. Sonra masa başındaki zamanımız arttığı için çeşitli boyun ve sırt ağrılarıyla mücadele ediyoruz. Tabi ki korona olmaktan iyidir tüm bunlar ama bıktık. Geri kaldığımız eksik kaldığımız şeylerden bıktık. Sürekli evde olduğumuz için motivasyonumuz düştü. Ne okulla ilgili şeyleri iyi götürebiliyoruz ne kendi boş zaman aktivitelerimizin tadını çıkarabiliyoruz. Ne yapmalıyız peki bu durumda? Bilmiyorum. Maalesef size çözüm önerisi sunmaya gelmedim. Bir durum tespiti gibi bu daha çok. Belki bulunduğumuz durumu etraflıca görürsek sorunlarımıza çözüm üretebiliriz. Biz fark etmesek de bu zaman geçiyor. Evde geçirdiğimiz tüm o günler geçmemiş gibi ama geçti. 1 yıl daha yaşlandık. İyi ya da kötü bu geçen zamanda yaptıklarımızın sonuçlarıyla karşı karşıya kalacağız bir 5 yıl sonra. Bunun farkına varsak yeter. Bu pandemi günleri elbet bitecek. O zaman normal hayatımıza geri döndüğümüzde kendimize ne katmış olmayı isteriz. Bunu düşünelim buradan bulalım kendimize motivasyonu.
Sağlıcakla kalın. Pandemi elbet bitecek azıcık daha dayanalım :)))
