bazı durumlar var. Mesela kendini bulamadığında,kalabalıkta kaybolduğunda hatta bazen aynaya baktığında gördüğün o yüzü tanıyamamak gibi. Korkma demek isterdim belki ama korkmalısın. Seni sen yapan herşeyini kaybediyorsun.Korkmalısın.
Ben kendime bu cümleleri söyleyip duruyorum. Değişmiyor ki aslında hiçbir şey. Sadece kendimi kandırıp yola devam ediyorum hepsi bu kadar. Bir hayat seçip ilerlemek kulağa belki bazı durumlarda hoş geliyor. Özgür geliyor. Karanlıktan kaçıp aydınlık ararken daha da umutsuz bir geceye yürüdüğümü fark etmek daha kötüydü. Seçtiğim hayatın yanında. Diyeceksin ki okurken bunu ne yaşadın? ne yaptın ? çok şey oldu aslında ama hepsinin sonu değersiz hissettirmek gibi ortak noktaları vardı. Senin de olmadı mı hiç? Keyifsiz solgun geçirdiğin günlerin?ya da kendinden koşarak kaçmak istediğin anların?
Yalancıyız ama kendimize. Hata yapmakta sorun yok evet ama bu hatalar artık ağır geliyorsa bir noktada artık hata yapıyor değilde bilerek zarar veriyorsun kendine demek oluyor. Tekrarlıyor ve yıpranıyorsun demek oluyor. Onca şeyin üstesinden gelirsin de kendine yaptığın her hatanın zamanla nefesini kesecek kadar ağlatmasına dayanamazsın. Kendini hiç olmadığın karakterlere bürüyüp herkesin gözünde farklı bir sen olmaya başlarsın. Korkma bende böyle yaptım hatayı. Kime sorsan biri iyi biri kötü ya da kesin bir kalıp buluyor. Önemli olan bildiğin seni kendini, kendine anlatıp inandırmak hatırlatmak olsun amacın. Bu arada hala amacın yoksa da korkma öyle bi yaşam ki bu sana illaki bir amaç bulup sürüklüyor. Hiç yok öyle böyle diyemicem. Kendine sarıl ama her yönüyle sarıl. Sana güveniyorum kendim. Bu sefer de dertleşir gibi olduk farkındayım ama bu da böyle olsun. Eğer sende okuyup kendini hatırlamak istersen önce sarılarak başla ve kendini hissetmeyi dene. Başarabilirsin.
