Ben ,sen kokarken bianda kırgınlık kokmaya başlayan ben . Tüm yürüdüğüm yollara baktım tekrardan , cam kırıklarının üstünde yürüyormuşum ben. Kendinle kör etmişsin beni , Ben beni kaybetmişim aslında, bir görsen beni ittiğin çukuru gelip el uzatıp kendin kurtarmak istersin , artık ölürümde bana uzattığın o eli tutmam .Gerçeklere aç bırakıp küçük bir çocuğun şekerle kandırılması gibi kendinle kandırdın beni. Zafımdın, biliyordun. Elimde umut dolu balonlarımla geldim sana, ne kadar umudum varsa her birini sen saldın gökyüzüne .Sessizce kabullendim ziyan ettiğin duygularımı. Kahkalarla gülerken hıçkırarak ağlarken buldum kendimi her seferinde . Bu sözler yankılansın benimle geçtiğin her sokaktan sende unut gülmeyi.
Okyonuslarda boğulmak bana değilde sana yakışsın. Artık istiyorum ki günler senin ve senin vicdansızlıkların için değilde benim için doğsun . Evet direndim yenildim ama bu kez ben kazanacağım ışıklar benim için yanacak inanıyorum. Yana yakıla arayacağın ,uzaktan izleyeceğin insan ben olacağım.sana da kızmıyorum cünkü sen buydun, bu kadardın. görüpde sustuğum her yalandın. Ve ben senin sayende .Her şeyin bir anlamı olduğuna, her acının beni güçlendirdiği, her gülün dikeni, her yolun taşı olduğunu unutmayacağım bir hayata yeniden tutunuyorum.
