Çocuklardan bugün okula gitmek istemiyorum kelimesini duymuşsunuzdur. Bunun altında yatan sebepler örneklerle çoğaltılabilir ancak en önemlisi ebeveynden özellikle anneden ayrılmaktır. Çocuklar işlem öncesi dönemde (2-7 yaş) anneleriyle sürekli etkileşim içindedir. Anne çocuğun fiziksel ihtiyaçlarını gidermekten de öte duygusal bir kucaktır çocuk için. Anne kucağından başka güven dolu bir ortamı tatmayan çocuk yeni bir ortama girdiğinde son derece ürkektir ve bocalar. Kimi çocuk daha okula gitmeden, gitmek istemediğini söyler kimi çocuk okula başladıktan sonra.
Her çocuğun gelişimi farklı olduğu gibi duygusal süreci de farklıdır. Çocuk için yeni deneyimler kazanmada annenin rolü son derece etkilidir. Anne çocuğuna her zaman yanında olduğunu, bir sorun yaşadığında da sürekli onu destekleyeceğini her daim hissettirmelidir. Çocuk kelime ve imgeleri algılamaya başladığı bu dönemde korku, kaçma ve kaçınma davranışlarını da öğrenir. Bu dönemde görülen en belirgin korku ise ayrılma korkusudur. Ayrılma korkusunda, korkunun nedeni genellikle çocuk değil, annedir.
Anne çocuğundan ayrılmak istemez ve ona bağlıdır. Çocuğuna okuldayken onu çok özlediğini söyleyip ayrılık ve çevre kaygısını çocuğuna bu gibi sözlerle dolaylı yoldan aktarırsa çocukta suçluluk duygusu oluşmaya başlar. Annesinin o olmadan çok mutsuz olduğunu düşünen çocuk annesinden ayrılmak istemez ve kaygıları yoğunlaşır. Anne ya da anne yerine geçen kişi durumun bilincinde olmalı ve kaygılarını çocuğa yansıtmamalıdır. Buna ek olarak evdeki çatışmalı ortam ya da küçük kardeşin anne ile daha fazla yakınlaşacağı düşüncesi, çocuğun aklının evde kalmasına ve okulda durmakta zorlanmasına neden olabilir.
Çocuk okulda olduğu sürece aklının ailesinde kalmaması, okulda yaşadıklarını ve öğrendiklerini tam anlamıyla kavrayabilmesi için gereklidir. Aile çocuğun okul korkusunu engellemek için çocuğun okula başlayacağı fikrine önce kendini sonra çocuğu alıştırmalıdır. Aile bu süreci keyifli hale getirmeli ve okulda yeni şeyler öğreneceği, yeni arkadaşlar edineceği gibi olumlu durumları çocukla paylaşarak olumlu duygular yaratmalıdırlar. Çocuğa artık büyüdüğü ve kendine ait bir gündemi olacağını hissettirmelidirler. Çocuğun akranlarıyla olan iletişimi ve öğretmeniyle olumlu ilişkiler kurması bu süreçten mutlu olmaları için desteklenmelidir. Çocuk böylece okuldan korkmayacak, yeni şeyler öğrenme isteği uyanacak ve en önemlisi keyifle okula gitmek isteyecektir.
