nefes alamıyorum

sana söyleyecek bir şeyler bulmak için çırpınıyorum yıllardır. yıllardır aynı şeyleri yazıyorum. alfabeler değiştiriyorum, diller, kelimeler. siktir et diyorum, seni çok özledim diyorum, şuramda bir şey var, nefes aldırmıyor diyorum, çık aklımdan çık yalvarırım öldür beni, öl de bari derdin dert olsun, başım sana feda olsun nolur çok içme diyorum, hepsi aynı bok, hepsi aynı laf işte. aynı terane yıllardır. geçti diyorum, gel diyorum sana, affet nolur affettim diyorum, geliyorsun olmuyor, durmuyor içim durulmuyor. ben neler neler derdim eskiden. neler neler yazardım biliyor musun. dağları anlatırdım, babamı, hayatı, saçlarımın karasını, kaşımdaki yarayı, sıra sıra dizerdim harfleri bir şarjörü doldurur gibi. ben bir gün sana rastladım. orada tutukluk yaptı tetiğini çektiğim silah, elimde patladı bu sevda, sanki çekmişim bir bıçağı, dayamışım boynuna, tam saplayacağım, kaymış parmaklarım avcum kesilmiş, dilim dolanmış bir yerde, kekeliyorum, takılıyorum, aksıyorum kaç senedir. anla diye çırpınıp duruyorum. anla beni diye. halden anlamayacak çocuk da değildin, niye böyle oldu bilmiyorum. her ipi incelmese de kestik, bu düğümü aşamıyorum. ben seni öyle çok seviyordum ki şimdi sevmesem bile o sevmişliğimi söyleyemedim ya, sana şöyle ağız dolusu, özür dilerim çok dilerim, ben bir bok yedim diyemedim ya, yazıyorum yazıyorum, yok yerini tutmuyor. içimde atılmamış bir çığlık var. onun elleri var böyle uzun uzun tırnakları var. boğazımı sıkıyor, nefes alamıyorum.