Çağımızın en büyük ruhsal hastalıklarından birisidir mutsuzluk. Aslında mutsuzluk değil de mutlu olamamakdır bunun gerçeği. Kabul edelim ki çoğumuzun yaşamaya değer bir hayatı var tabii bazılarının hayatı daha fazla yaşamaya değer ki bunlar içimizdeki daha mutsuz olanlardır. Oturup şöyle bir düşündüğümüzde hayatımızda güzel şeylerin olduğunu ama yine de mutlu olamadığımızı fark ederiz. Bazen uyumamıza dahi engel olur geçmişte yaptığımız hatalar, kafamızı kurcalar söylenmeyen sözler. Mutlu olamama nedenimiz bu mudur acaba pişmanlıklarımız. Yaptığımız veya yapamadığımız şeylerin pişmanlığı ve devamında dilimize dolanan keşkeler. Lügâtımızda keşke diye bir kelime olmasa daha mı mutlu olurduk? Mutlu olmak için sebep ararız genelde bu sebebi bulunca da artık mutlu etmez bizi ve başka sebepler aramaya başlarız. Mesela sevgilimiz yokken neden benim sevgilim yok diye yakınınız varken de acaba olmasa daha mı mutlu oluruz diye düşünürüz. Bir seçim yapınca aklımız gel diğer seçenekte kalır belki o zaman daha mutlu olurdum umuduyla. İşte sorunumuz bu. Oysa seçtiğimiz yoldaki güzellikleri görebilsek, elimizdekilerin değerini, yanımızdakilerin kıymeniti anlasak böyle bir soruyu sormaya gerek kalmazdı.
Neden mutlu değiliz?
