Biraz bencil olmayı hakketmedik mi? Şöyle kar yağarken, takılmış kulaklık eşliğinde fon müzik çalarken kulağımıza, Ihlamurumuz eşlik ederken telefonu uçak moduna almayı hakketmedik mi? Bırakın bir kaç dakika önemli aramalarınız beklesin, siz istesenizde istemesenizde yaşanacak olan zaten yaşanıyor, bırakın almayın önemli mesajlarınızı, belki sizin saatlerce yazacak mı diye düşündükleriniz bir kere sizin yerinize kendini koymayı öğrenir,size seslenenleri duymayın belli süre, o kafa bir kere kendini dinlesin, kendine seslensin, nerdeyim desin. Yorulduk, her güne belki bu gün benim günümdür deyip, kafamızı yastığa her koyduğumuzda yine olmadı demekten… Tükettik, bitmesini istemediğimiz umudu kendi içimizde tükettik. Belki dedik her defasında keşke diye bitirdik günlerimizi. Hep koşturduk, yanımızda koşulsuz şartsız sandığımız insanlara, çok yıprandık be onlar gidince de. Bize sırtını dönen insanlara, yüzleri dönsün diye uğraştık gururumuz kırıla kırıla, olmadıysa salmak lazım demi artık usta. Pişman olup ben bu insanı çok üzdüm demelerini isterim. Kıymet verdik, canımızdan çok ama ilkleri bile olamadık hayatlarında. Biz tüketmemişiz biz tükenmişiz. Karlı havada yürürken ezmek zorunda kalınmış kar tanesi gibiyim, Ihlamuru içtikten sonra posasını attığım ıhlamur kalıntılarıyım. Ben aslında hayatın ta kendisiyim, sen karın beyazını, usul usul yağışını tanık olan izleyici, bense o ayağınla ezdiğin her kar tanesiyim. Eririm bir gün belki bir çiçeğe can olurum belli mi olur, hayatın kendisi belki hayat olmayı seçer başkasına. Yine bencil olamadık bak, yine dokundu kalbimize bir şeyler , biz ya hiç bencil olamadık ya da olmayı unuttuk be usta, biraz bencilliğin sanki zararı olmazdı ha, sanki iyi gelirdi bana… İçime attıklarımla konuşuyor parmaklarım… Neden diye sorma usta, parmaklarım tedirgin….
İlginizi Çekebilir
