Türkiye’de her gün başka bir problemle mücadele ederek yaşıyoruz. Şunu fark ettim son zamanlarda herkes aslında her şeyin farkında ama umutsuz bir toplumuz. Batağa sürüklendiğimizin hepimiz farkındayız ama elini taşın altına koyan kimse yok. Her türlü toplumsal sorundan en çok biz 20’li yaşlardaki gençler etkileniyor. Hissediyoruz, görüyoruz, geleceğimiz için korkuyoruz. İş yok. İş veren yok. Para yok. Kimse kendi hayatını kuramıyor. Artık kendi hayatının sorumluluğunu alması gereken insanların gücü yok. Onca yıl okudu, okutuldu artık bakılan değil bakan olması lazım ama imkan yok. Öte yanda yıllardır hayatının düzeni kurulu olanların hayatları tepetaklak oldu. Yetemiyor, bakamıyor.
Bir de kadınların mücadelesi var. Türk kadını olmak çok zor. Umutsuz bir toplum olduğumuz yetmezmiş gibi eleştirel bir topumuz da. Herkesin kendine göre doğruları var. Ve onun doğrularına uymayan herkes dünya kötüsü. Nasıl olursan ol seni eleştiren birileri elbet olucak. Türkiye’ de bu benim hayatım ve istediğim gibi yaşarım deme hakkın yol. Seni bir kez gören herkes ,canlı görmeyip sosyal medya da bile görse, hayatına karışacak burası böyle bir ülke.
Oturup düşününce canım üllkemin neresinden tutsam elimde kalıyor. Doğaya saygı yok. İnsana saygı yok. Hayvana saygı yok. Ekono…… Yok işte hiçbir şey kalmadı geriye
Ben gelecek nesillere bırakacak bir ülkem olsun istiyorum. Herkes her şeyin farkında olduğu halde nasıl hiçbir şey değişmiyor.
