Bazı şeyleri konuşurken iki kere düşünmen gerektiğini farkedersiniz ya da olduğunuz gibi değil insanların sizi nasıl görmek istediği gibi davranmaya çalışırsınız özünüzü kaybedersiniz. Hayat ikilemde kalmayla meşhur biz ise hangisinin doğru olduğunu bulmak için görevlendirilmiş kişileriz.
Siz siz olmaya devam ettiğiniz her an kaybettiğinizi düşünmeye başladığınızda yabancılaşıyorsunuz kendinize sonra yine bir maraton kendini bulma kendini sevme sevilme beğenilme… bu böyle sonsuz kısır döngü gibi ölene kadar devam eder ya da son bulacağı nokta düşünmemeye başladığınız noktadır gerçekten umursamaz olduğunuz. Sizi yoran şeylerden uzaklaşmaya çalıştığınızda görmeniz gereken ise tüm bu olanları yapan kişinin kendinizin olduğunu farketmenizdir.
Hep bir şeyleri kanıtlamak birilerine nasıl olduğunuzu kabullendirme çabasına girdiğinizde olayların en başında kendinizin geldiğini unutursunuz.Başkaları sizi nasıl görmek isterse sizde ona evrilirsiniz ve bu kendi düşünceniz olmaya geçer.Dönüp gerçekten ne istediğinizi kendinize sordunuz mu? Ben ne yapıyorum?
Gerçek sizi aynada gördüğünüzde değil içinize baktığınızda bulursunuz yastığa kafanızı koyduğunuzda siz varsınız sadece ve kendinize o an asla yalan söyleyemezsiniz.
