Öncelikle bu yazıyı çok kıymet verdiğim ve benim için değerli olan birini hatirlarken yazdığımı belirtmek isterim .
Belki şimdi bazılarınizin aklına oturup muhabbet etmek gelir, belkide görselde yüklediğim gibi kaykay süren bir muhabbet kuşu. Ama hayır, benim burda bahsettiğim kelime ‘muhabbet ‘. Yani muhabbetli olmak.
Peki nedir yahu bu muhabbet, söyledin durdun da aciklamadin derseniz, Google amcamiza göre muhabbet ” dostça bir arada oturup konuşma, söyleşi, sevgi” demektir.
Benim tabirimle de muhabbet birinin samimiyetin sevgisinin bazende özleminin sende bir yerinin olmasıdır. Ama böyle ‘ öylesine ‘ olanlarından değil, hakikaten onun sende, seninde onda bir yer edinmendir.
Hatta bazen öyle bir yer edinirsinki sen onda, o da sende, gideceğini duyduğun günden beri kalbinin içten içe huzunlenmesidir,
Bazen kendi başına ( şu anda yaptığım gibi) kahve içerken bile o ortamın samimiyetini sıcaklığını aramaktır . O gülüşleri ,anıları ,hatta arkadaşının gülerken çıkardığı abidik gubidik sesleri bile,
Onun yanlışını hatasını değilde, güzel şeylerini gorebilmektir muhabbet.
Hani bir söz vardır ya” Kardeşlik, dua ederken meleklerin senin kulağına onu da unutma diye fisildamasidir ” diye belkide onu kardeşin bilmektir. Onu koruyup kollamaktir,
Bazen çikolatanı paylaşmak, bazense koca koca kafelerde kahve içmektir kitap eşliğinde.
Bazen sarılmak , bazense kizmaktir onu sevdiğin için.Hatta bazen ona içini döküp aglayabilmektir muhabbet.
Uzaktayken bile bir şakada onu hatırlayıp hemen bir alo demektir.
Yani kısaca muhabbet sevgi bağıdır. Birbirine kenetlenen zincirler gibidir. Başka yerlerde olsanız bile kalp zincirlerini oraya götürebilmektir . Kopmasın diye dua etmek , çaba göstermektir.
Hepimizin kalp zincirlerinin kıymetini bilenlere denk gelmesi ümidiyle …
