Merhabalar
Kime merhaba dediğimi bile bilmiyorum, belki kimse okumaz bile, ki sanırım istediğim de bu, içimdekileri dökmek ama kimse ile paylaşmak fikri beni korkutuyor..
İlk denemem bu yüzden eksik, sıkıcı, saçma olabilir
Ayyyy,
şuan O’Kadar boşum ki kelime bulamıyorum
Aslında yazmak istediğim çok şey var,
Ama bilirsiniz,, biriler kırılır ya da öfkelenir, bir daha zarar vermeye düşünebilir, ahh bana versin sorun değil her zaman kaldırmaya hazırım, ama sevdiklerim var, onlara kimse dokunmasını istemem
İsyanım var…
Neden doğmuşum ki ben?? Kendimi bildim bileli hep yalnızım,, hiç mutlu oldum mu diye düşünüyorum ama hayatımda 3 kez mutlu oldum diyebilirim,, ve 3 kez mutlu olabilmem için çok acı çektim, yene yalnız, sorunlarla başbașa, ama bu 3 mutluluklarım benim hayata tutunma gerekçeleri m. 3 evlat. Ailemden uzak, yabancı bir yerde.. Eş dediğin sevgi şefkat kaynağı olmalı ama ben yanılmışım,, bir sevse on üzer.. Ahh bilmiyorum hiç sevildim mi ki??belki de dediği gibi sadece ben onu idare edebilirim diye yanında tutuyor olabilir,, ama ben tükendim… Kadın olarak, eş olarak, gerçekten nerede olduğumu bilmiyorum,, her canı sıkıldığında bana el kaldırması, söylediğim her kelime bana karşı kullanması için istediği gibi anlaması,,, hiç değerim yokmuş gibi davranması, ne isterse nezaman isterse yapması, hiç bir zaman hissslerimi düşünmemesi, üzüldüğümde daha da üzerime gelip daha fazla üzmesi,,, benim hayatım bundan ibaret,, ben neyim? Ben kimim? Ben neden burdayım?
Ve yene cikmazdayim,,, eziyet çeken ben, suçlu muamelesi görüyorum.. bıktım hep ben idare etmekten.. Çığlık atasım varama yapamıyorum, sevdiklerim üzülür diye.. Güçlü olmaya çalışıyorum… Nereye kadar
Ölüp yok olan istedim ama bana muhtaç olanlar var, zaten onlar olmazsa ben çoktan kaybolurum….
