Merhaba
Bu yazacağım ilk blog olucak onun için öncelikle kendimden bahsetmek istiyorum,Ben Anadolunun taşra kentinde doğup büyümüş ve halen küçük bir ilçede büyümeye devam ediyorum.köyde büyümek bambaşka bir özellik ve tecrübedir bunun her zaman farkında oldum, doğayı anlamak ve insanı ona katmak en güzel yanı olsa gerek.Köyü ayrıntılı bir şekilde başka yazımda anlatacağım. ilk ve orta öğretimimi köyde tamamladıktan sonra ilçede lise eğitimimi tamamladım.Bizim dönemdeki bütün gençlerde olduğu gibi dersane ve okul yaşamı başladı ve artık üniversite sınavına girilmiş ne kadar puan alındıysam o puanla bir bölüme yerleşmiştim.
Dığer sene sınava tekrar girip bıraz fazla alıp başka bölüme gidebilme şansımın olmasıda ayrı bir acı gerçeğımdi.Artık üniversite maceram başlamıştı.Heycan ,endişe ,merakla birlikte yolun aslında nereye varıcanı bilmek ancak hani umut fakirin ekmeğidir ya işte öyle umutlarla yetersiz olduğun bir mesleğinde halini kurarak başlarsın macerana gerçeğne ve yaşamına .
Hayatının en güzel günlerini yaşarsın bu kılışe ama gerçek olan tabiride söylemem şarttı. Hiç görmediğin ve belkide bir daha göremeyeceğin yerleri gezer ve insanları tanırsın.Helede ailenden uzaktaysan ve benim gibi taşrada yetişmiş bir kız isen hayat sana hem zor hem de bi o kadar kolay gelir.Neden mi kolay gelir çünkü taşra insanı zorluklara karşı bir kaya gibi yetişir ve yetiştirilir.
Yetersiz olduğum ve dört yıl içinde de biraz olsun yetersizliklerini gidermiş yeni fikirler edinmiş onların hayali ile mezun oldum.Şu zamandaki bütün akranlarının yaşadığı depresif ,hayal kırıklığı ,endişe , ve kendini bilmez bir halde yaşamına devam edersin. Ee bir de orta geirli bir ailenin evledı isen depresif hallere girip girip çıkarsın çıktığın zamanlar genelde ailene yardım ettiğin kendini bir işe yaradığn zamanlardır.Hayat evet hiç adil değil ,sen gel zorluklarla üniversiteyi bitir çalişabilmek için genç ve dinamik ol ama bir dilin yoksa,kpss den 80 ve üstü almadıysan yetersiz ve tecrübesiz olarak sıfatlandırılıyorsunuz gerçekten hayat hiç adil değil.
Bu acı gerçeğimizle yüzleştikten sonra hayat mücadelemize devam etmek zorundayız .Herkesin Hayat mücadelesi farklıdır ama yolumuza inacımız ,umudumuz, gayretimizle çıkarsak mutlu gençler olarak geleceğe yön verebiliriz. Bu da benden bir dertleşme olsun.
SÖĞÜT GİBİ HER RÜZGARLA SALLANMA ,GÜNEŞ VE AY GİBİ KARARLI OL
