Bulutlu kapalı bir hava var Mersin’de. Uyandığımda da böyleydi şimdi de devam eden. Başımda hafif bir ağrı var. Uykusuz kaldım biraz. Hayvanlarım sesleniyor dışarıdan. Yeni doğan günlük kuzularım… Hayattan bağımsızım. Olabildiğim kadar. Sinirlerim geriliyor. Normalde mutlu olmam gerekiyor. Lakin duygularım her geçen gün, her geçen saniye değişiyor. Bir insan düşünüyorum, herşeye sahip mutsuz, mutlu olmayıda beceremiyor. Bir insan düşünüyorum yoksul ve zavallı lakin yüzü hep gülüyor. Onun için nefes almak yetiyor. Diğeri ise ne istediğini bilmiyor.
Ben ne istediğimi biliyorum. Nitekim bu beni ömür boyu çektirecek. Çünkü hiçbir zaman tatmin olmayacağım. Hırsımla doğdum hırsımla ölüp kaybolacağım. Bu benim seçimim değildi. Şansım seçti.
Mersin’de kapalı bir hava, Biraz yağmur yağdı, sonra durdu onunla kaldı. Can dostum çocukluk arkadaşım mesaj attı. Cevap vermeyi ihmal ettim. Biraz yalnızlık istiyorum. Huzurlu bir ortam istiyorum. Parmak uçlarımı uyuşturan şu soğuk havada sıcak çayımı istiyorum. Birazda içimdekileri dışa aktarmak rahatlamak. Ben böyleyim. Öylesine dalıyorum boşluğa. Sinirleniyorum, geriliyorum. Sonra yazmaya başlıyorum. Ve ancak tatmin olabiliyorum. Evimin alt katında uyuyan sokak kedileri. Rahatınız bozulmasın gelmiyorum yanınıza. Dışarısı soğuk, kalın olduğunuz odada. Mersin’de hava hala kapalı. Beklediğimiz yağmurun devamı gelmiyor. Acıkmış koyunlarım, tavuklarım arpa istiyor. Süt isteyen kuzularım susmuyor; müsaadeniz ile artık gitmem gerekiyor…
