Günler aylar süren iç çekişlerim sonucu bir arayışa çıktım, bu arayış beraberinde merhamet ve iç huzurla son buldu.
Geçirdiğim süre zarfı boyunca anladım ki “insan insan’ın değil kendinin kurdudur.” Şöyle ki biz, yine insanlar olarak yakalanmaya çok müsait olan bir avız.
Nedir bizi yakalayanlar ? Bilmem bir aşk olabilir, bir müzik olabilir, bir şehir bir insan olabilir fakat eninde sonunda baktığımızda çevremizde ki her şey olabilir. Siz de kabul edersiniz ki belli başlı zaman aralıklarında hepimiz avlarımıza bir şekilde yem oluyoruz ve hepimiz bir şeyler yaşıyoruz.
Ben aşk’a yakalanmıştım bununla beraber üstünden epey bir zaman geçmesine rağmen gerçekleri kabullenememiş, onu affedememiş ve hiç tükenmeyecek bir şekilde öfkelenmiştim işte tam burada yazımın başında da bahsettiğim gibi kendinizi kemiren bir fare ve ya kendinizi yiyen bir kurt sonunda ise bir hiç olup bitiyorsunuz çünkü hayat doğrusal değil ve hiç bir baraj atlamamamız için konulmamıştır oraya ve merhamet insanların görmek istemediği bu barajlardan sadece bir tanesidir.
