İlk bloğumu bunun hakkında yazmak istedim. Yaşamayan kimse bunun ne demek olduğunu bilemez. Memur çocuğu olmak başkadır, çok başkadır. Dışarıdan bakanlar aaa ne var bunda öp de başına koy derler, bi artı zannederler, annen baban devlete girmiş hayatı kurtulmuş, polis çocuğu , asker çocuğu ne havalı derler. Ama öyle değil..
Memur çocuğuysan bir kere kendi kendine yetmeyi bileceksin. Ailenin sana yardım edemediği konularda herşeye kendin göğüs germen gerekir. Çünkü sürekli yanında kalabilen arkadaşların yoktur. Bir bakmışsın o şehirdesin bir bakmışsın başka bir şehirde… Sevdiklerini yanında götüremiyorsun. Herşeye, herkese veda etmen gerekiyor. En sevdiğin arkadaşını, en sevdiğin mekanı, sıcaklığına zar zor alıştığın o mahalleyi götüremiyorsun. Herşeye arkanı dönüp el sallamak, gözyaşı dökmek zorundasın. Veda etmeyi bilmek , veda etmeye alışmak gerekiyor.
Diğerlerinde çok özendiğim şeyler var. Mesela mahallendesindir kendini güvende hissedersin, yıllardır bildiğin arkadaşların, teyzelerin, esnaflar herkes bir arada… Öyle birşey yaşaman mümkün değil. Çünkü sen daha onlarla kaynaşamadan bir anda değişiverir bütün hayatın. Mahallede önünü kesip gasp etmeye mi çalışıyorlar ? Kaç kişi olurlarsa olsunlar sen 1 kişisindir, hep tek başınasındır. Kendini savunman gerekir, yaralarını kendin sarman gerekir, o psikolojiyle kendin baş etmen gerekir.
Bu kadar yazdık eksilerini ama artısı da var tabiiki. Çok insanla muhattap oluyorsun. Her tipte, her karakterde, her telden insanla muhattap oluyorsun. Ayrıyetten hayatlarını gözlemleme şansın oluyo ve bu sana harika bir özellik kazandırıyor. Daha yeni girdiğin bir ortamda kim nasıldır, içinde ne yaşıyor, niye böyle duruyor, niye böyle davranıyor vs. bunları bakışlarından, mimiklerinden, konuşmasından, hareketlerinden, oturup kalkışından bile anlayabiliyorsunuz. Bu her ne kadar kolay güvenememe lanetini yanında getirse de insan ilişkilerinizi ve hayatınızı şekillendiren kesinlikle harika bir özellik.
Artısı ne kadar güzel bi özellik olursa olsun bu dünyanın en zor şeylerinden birisidir. Yaşayan bilir yaşamayanlar bilsin diye yazıyorum. Memur çocuğu olmak zor bi meziyettir.
