Çaydan geçtim, çambul çumbul yüküm çörek karnım aç derdi dedem, o zamanlar anlamazdım şimdi anlıyorum… Dedemlere köye gittigimizde nenemin yaptığı çörekler biz eve girmeden kokusu burnumuza gelirdi o an, koşa koşa kardeşimle yarışırdık .Dedem bizi kapıda karşılardı büyük heyecanla kardeşimle dedeme sarılmak için birbirimizi iteklerdik ,o günler çok güzeldi.ninem bizim geleceğimizi öğrendiği zaman atardı çörekleri bahçedeki fırına yanına patatesleri közün üzerine, eski mavi caydanliklarda birde çay demler bizi beklerdi, yer sofrasınin bereketi bir baskaydi. ahh o günler burnumda tütüyor . Çayın yanında çörek tereyağ reçeller keçimiz sarının ,sütünden peynir ,inegimiz eliğin yoğurdu, say say bitmiyo inanın köyde yaşayanlar bilir, herşey doğal ve saf . Dedemin damdaki ineği ,karakaçani .keçisi ve tavukları gün doğarken başlardı hepsi bağırmaya onların sesiyle uyanirdik, hemen kalkıp doğru bahçedeki ,kuyudan su çekip yüzümüzü yıkadıktan sonra ben tavukların peşinde kardeşim keçinin peşinde derken günler böylece geçip gitti.Dedemi ve nenemi çok özlüyorum.. çay ve yanında çöreği özlüyorum. İlk fırsatta o günleri tekrar yaşamak için köye yerleşeceğim sevdiklerimi bende köyde evimde bekleyeceğim.:)
