Koşulsuz Sevgi Var mıdır? Şimdi diyeceksiniz ki ebeveynlerimiz bizi koşulsuz seviyor. Ya onların çocuğu olmasaydık yine de sevebilirler miydi? Peki en iyi arkadaşlarımız kardeş dediğimiz insanlar? Sizce sizi sevmelerinde yaptığınız iyiliklerin, tolere ettiğiniz şeylerin bir anlamı yok mu? Peki sevgilimiz? Ortak düşüncelerimiz, hislerimiz olmazsa bizi bu kadar sever miydi? Bi rengi bile gözümüze hoş geliyor diye seviyoruz, bir yazarı bizi etkilediği için seviyoruz, bir şarkıyı duygularımızı tercüme ettiği için seviyoruz, bir öğrenci başarılıysa daha çok sevilir, bir filmin seneryosu güzel olmuşsa daha çok severiz, yemeğin tadı hoşumuza gittiyse severiz, hayatı bile istediğimiz gibi şekil alınca seviyoruz.
Her koşulda sebeplere bağlı oluşan sevginin aksine bir gün gerçekten çıkarsız koşulsuz sırf benim diye yalnışlarımla da tökezlemelerimle de başarısız olduğum zamanlarda da yerli yersiz duygu değişimlerimle de katlanılmaz bi insan olduğum zamanlarda da kısacası herşeyimle sevilmek isterdim. Ama ne demişler: “Neyi çok istersen o kadar imkansız olur.” Ama nefis işte bütün imkansızlıklara rağmen istiyor. Sevgisiz yaşayan ya da yaşamaya çalışan bütün insanların koşulsuz sevgiyi bulması ümidi ile… Bulursanız bana da haber verir misiniz?
