Bu gece sessizliğin keyfini çıkarırken aklıma etrafın ne kadar da sessiz olduğu geldi…
İyi bir şey miydi bu yoksa kötü mü bilemedim…
Ağır bir sessizlikti sanki…
İçimdekilerin sesi duyuluyordu….
Korkutucuydu düşünmek…
Gecenin sessizliğinde kendi sesini duymak…
Yanımda biri olsa böyle olur muydu acaba…
Dinleyen birileri…
Hayali bir arkadaşım olsun isterdim…
Eminim gerçekte olandan daha iyi arkadaş olurdu…
Ağlamak isterdim annemin dizinde…
Usulca…
Belki son kez…
Uyumak isterdim…
Uyanmanın ne olduğunu bilmeden…
Sesim duyulsun istiyorum…
Ben çığlık atmadan duyulsun…
Görülsün istiyorum…
Gözyaşlarım dökülmeden görülsün istiyorum…
Dokunulsun istiyorum hayatımda ki her bir zerreye…
Bilinsin istiyorum ilerlemek için bir sebebim olmadığı…
Bu gece yapabilseydim eğer sessizce gömülmeyi isterdim karanlığın en derinine…
Yapabilseydim eğer ulaşmak isterdim şu tarifi bilinmez sevgiye…
Yapabilseydim eğer erişmek isterdim şu aşk dedikleri şeye…
Yapabilseydim eğer dokunmak isterdim ölüme…
Korkum yoktu ki…
Ne sevgiden, ne aşktan ne de ölümden…
Zira yaşamak bunlardan ibaret değil miydi..?
Dedim ya korkum yoktu…
İnsanların, uğruna savaş verdiği sevgiden, aşktan ve dahi tir tir titrediği ölümden bile korkum yoktu…
