İnsan varsa korkuda var. insan varsa cesur olabilmek, sabredebilmekte var. ama korkularla endişelerle baş edebilmekte önemli. Dönüp arkanıza baktığınızda hep kokularınızdan bahsettiğinizi göreceksiniz. insanoğlu bu kadar aczi mi gerçek? Bu kadar aciz miyiz? Temize çekmek gerek bazı günleri. belki bu andan öncesini temize çekmek gerek. Kendi özünün nasıl biri olduğunun farkına varabilmek gerek. Korkulara endişelere yer vermemek için kendi gücünü bilmeli insan. Becerebiliyorsa kendini sevmeyi… işte o zaman hayat o kadarda zor gelmeyecektir. kaptırmayacaksın savrulup gitmeyeceksin umutsuzlukların peşinden. insan varsa umut hep var. insan varsa mücadele hep var. Geçmişi düşünerek değil, geleceği planlayaral değil, anı yaşayarak var olabilmeyi becerebilmektir insan olmak. Bu kuru bedenin ruhunu ancak böyle bulabilirisiniz. Ruhunuzun çiçek açtığı vakitler vardır. Bazılarımız için bu çiçek bir çocuğun gülüşünde açar, bazılarımız için bir hayvanın sadakatinde, bazılarımız için bir yetimin karnı doğduğunda, bazılarımız için anlı secdeye gittiğinde nasıl ve ne koşulda olduğuna bakmadan ruhunuzun çiçek açtığı ve umutlarınızın bitmediği zamanlar oluşturun kendinize. koşullar sizi ne kadar zorlarsa zorlasın bu dünyanın sizin için yaratıldığını unutmayın, bu dünyanın size bir hediye olarak sunulduğunu unutmayın. Bu hediyeyi kocaman bir gülüşle adeta bir çocuğun ilk oyuncağını aldığı mutlulukla karşılamakta sizin elinizde, korkularınıza yenilip anı değerlendirememekte sizin elinizde…
İlginizi Çekebilir
