Bir koku kalacak burnunda yıllarca onun hasretini çekeceksin. O koku seni eskilere götürecek ve sen ona çok şaşıracaksın. Hayat çok garip her şeyi unutturuyor insana yaşadıklarını. İnsanlar saf, temiz, çiçek kokarken, gülüşlerimiz, sevincimiz, hüznümüz, kadife ceketini giymiş amcamız, sigarası elinde onu tüterken, sende o an kapının önünde oyun oynarken, çocuk telaşlarınla doluyken, günah hayatımıza tam olarak girmemişken hayat bize o günleri ne güzel de unutturdu hiç de hissetirmeden. Ne ara dönüştük bu kötü dünyaya…
Bi an geldi ve artık pis kokulu insanlar var içleri kötü, düşünceleri öyle kötü ki karşısında ne yapacağını bilemezsin. Ve artık pisliklerle boğuşuyoruz.
O kadar kötü şeyin içinde senin kokun ne güzel kaldı burnumda. Arada bir burnum sızladı tabi. Her zamanki gibi eskilere daldım. O oyun oynadığımız sokaklara, deliler gibi eğlendiğimiz zamanlara…
Peki şuan neden ayrıyız. Sen o hayatı seçerken bisikletinden inmedeğin, tepelere çıkıp haykırarak bağırdığımız zamanları unutup yanlış hayatı seçmiş oldun. Herkesin tercihi kendinedir. Ama insanoğlu geldiği yeri unutmamalı .
Yağmur yağsa annen pencereden seni çağırsa hadi gel artık eve dese…
Yağmur ve annen… Artık bir oldular. Kirlettiğimiz bu dünyayı geleceğe borçluyuz. Biz eskiden o kadar güzel yaşarken şimdiki zaman eskiden yaşanan o güzel dünyayı asla bilemeyecek. Tüm dünyayı pis insanlardan korumak dileğiyle…
