Sonra birden oda kocaman bir boşluğa dönüştü. o boşluk değişti değişti ve okul sırasında yalnız kaldığım vakitlere döndü.
Etraf tebeşir ve ter kokmaya başladı. Tam o anda F öldü N geldi. Yine yeniden ne kadar gömülse de işte ilk boşlukta ortaya çıktı.
Katil olay mahalline mutlaka döner demişlerdi. Doğruymuş. Ben döndüm hem de defalarca. Ne kadar uzağa gidersem gideyim ne kadar yok sayarsam sayayım sisifosun kayası hesabı bir adım yol katedemedim. Başladığım yere döndüm. Belki de ordan hiç gitmedim. Etrafıma ördüğüm kat kat duvarlarım işte tek bir cümle tek bir hareketle darmadağın oldu. Çıplak kaldım…
Ben bile unutmuştum aslında çıplak olduğumu. Düşünmüştüm ki her şeyi hallettim hiçbir çizik kalmadı. Yanılmışım… Duvarlarım yok olunca gördüm hepsinin orada durduğunu.
Yüzümü sert bir poyraz gibi yaktı bu gerçek. Kirli sepetinin dibini bastıra bastıra yok saymışım tüm çamaşırlarımı ama işte onlar hala orada ve bugün birden o pis kokularını saldılar üstüme. Yıllarca kendime öğrettiğim, gösterdiğim ; kendimi alıştırdığım, kendime sevdirdiğim şeyler bir anda ağlama sebebim oldu. Sadece tek bir salisede beni yalnız kaldığım yemek aralarına götürdü. Ben bile unutmuştum onları çoğu şeyi unuttuğum gibi.
Zaten yaptığım iki şey var biri yok saymak diğeri unutmak. Ben yok sayabilecek kadar cesur savaşamayacak kadar korkağım işte. Kendimden yeni bir ben yaratırken eskisini öldürdüm sanmıştım. Bu konuda da yanılmışım.
İnsan ruhunu çekip atamazmış içinden. İnsan ne kadar yok saysa da acısını ,sevgisini ,özlemini ,beklentilerini yok sayamazmış. Ne kadar istemiyorum derse o kadar istermiş aslında. İnsanoğlu saklar, başedemez, yok sayar, gözünün önünde bitiverir savaşır; altedemezmiş. Artık varlığı olmayan geçmişte kalan anıları bile deviremezmiş. Bazı şeyler zamanla da geçmezmiş. İşte o geçmeyen şeyler aslında seni sen yapan yapıtaşlarınmış. Peki insan yapıtaşlarından nefret ederse nasıl yaşar?
Fizyolojik olarak tabi ki yaşar ama fizyolojik olarak yaşamak sağlam bir bedene çürük bir ruh koymak gibidir. Sen ne kadar dışını süsleyip püslersen de içerdeki çürük kokusunu bastıramazsın. Bir zaman sonra zehirli sarmaşık gibi sarar bedenini o küf. İnsan önce psikolojik olarak ölürmüş daha sonra fizyolojik ölümü gerçekleşirmiş meğersem. Sağlam bedenle kaplı çürük ruhlara sevgilerimle…
mırto
