Kitaptakileri dünyadakilerden daha çok sevdim diye bir söz vardır ya. Nedir bunun sebebi? Kitaptakilerin çok iyi veya mükemmel olması mı? Hayır. Yazar çoğu zaman karakterlerin yaptığı hatayı gözümüze sokarcasına belirtir. Fakat bir diğer belirttiği şey ise o hatayı yapmasının altındaki sebeptir.
Biz çevremizdeki insanlar hata yapınca onu yargılarcasına acımasız ve belki fevri hareketlerle hayatımızdan tamamen çıkarıyoruz. Peki ya kitaplardaki gibi onun zihninden ve kalbinden geçenleri duyabilseydik, ya da öfkemize bu denli yenik düşmeyip onu dinlemeyi tercih etseydik belki kitaptakileri anlayabildiğimiz gibi onu da anlayacaktık.
Bazen diyorum ki hayat bir kitap olsaydı da ben de içindeki karakter olsaydım. Hem karşımdaki insanı ilahi bakış açısı sayesinde anlar hem de anlaşılırdım.
Özel bir gücümüz olmasını dilediğimizde bir çoğumuz zihin okumayı da dileyebilir. Hem bu sayede bu dileğimiz de gerçek olmaz mıydı?
Kitaptaki insanları dünyadaki insanlardan daha çok sevmemizin nedeni onun zihninden geçirdiği düşünce o karakteri aklamaya yönelik olduğu içindir. Dünyadaki insanları sevmeyenlere sesleniyorum. Kitaptakileri akladıkları gibi siz de karşınızdaki insanı tıpkı bir romana tek tek harfleri işler gibi aklayın ve karşınızda istediğiniz o mükemmel karakteri tıpkı romanda zihninizde oluşturduğunuz gibi gerçek hayatta da oluşturun.
Kitaplar ile kalın, hoşçakalın.
