kitaplar…
hayatımizda yeri asla doldurulamayan varliklar. kitap okumak insanı iyileştirir. en sinirli animızda bizi sakinlestirebilen en iyi ilaçtır aslinda. bir kere elimize alıp bir romanı okumaya başladığımızda sanki o kitabın icindeymişiz ve o yasananları aslinda yaşıyormuşcasina içtenlikle okumak. sizde benim gibi mi düşünüyorsunuz bilmiyorum. ama ben böyle düşünüyorum. o kitabı sanki okumuyor da yaşıyorum gibi. içimin en icine sular serpiliyor. nehirler akıyor, cicekler açiyor sanki içimde. hem hemen bitirmek istercesine uzun uzun okumak, hemde bitmesini hic istemediğimiz harika bir eser. evet. kitaplar bizleri gerçekten aydınlatıyor. bazen ibretlik hikayeler okuyoruz. gercekten de hayattan ve yaşadıklarımızdan alamadığımız dersi bazen okuduklarımızdan alıyoruz. bütün o sayfaları çevirirken büyük bir heyecanla sonunu getirmeye çalıştığımız hayatlar. aslında bence her insan birer kitaptır. içini açıp okumadıkça çözemiyoruz birbirimizi. ne gariptir ki hep önyargıyla yaklaştığımız kişileri daha iyi tanıdıkça aslinda haksızlık ettiğimizi düşünuyoruz çoğu zaman. dediğim gibi. her insan bir kitaptır.
