Toplumda aksinden korkulduğu için oluşan, herkes her şeyi okumalı düşüncesi var.
Bu düşünceyi yanlış buluyorum çünkü yazarların ve yayın evlerinin amaçları doğrultusunda, ayyuka çıkan konularla ve söylemlerle hemen hemen her kitap birbirine benzemeye başlamış.
Az çogunlukta özgün olanları bir kenara ayırırsak, tek elden basılan mutluluk formülleri ve yaşam önerileri, bu tarz kitapların altında yatan amaçları bize gösterir
İnsanların algısını kapatmak, onları birbirine benzetmek ve gözlerine bir perde indirmek.
Tabi ben perdenin arkasında ne olduğuyla ilgilenmiyorum diyenlere bir sözüm yok.
Öte yandan, insanlar gayet mutsuz olabilir ki olmalı da. Aslında dünya da, o kitaplarda anlatıldığı kadar toz pembe yaşanacak bir ortamda da değiliz.
Bana göre mutluluğun gerçekten bir formülü varsa o da mutsuzluğu sevmek olabilir ve yine bana göre özgün bir mutsuzluk manipülasyonlarla, taklitlerle dolu bir mutluluktan iyidir.
