Uyandı. Gözlerini açar açmaz telefonuna uzandı. Hemen bir şarkı açtı. Başka türlü uyanamıyordu. Bir süre uzanıp tavanı izledi. Düşündü. Ne işi vardı bugün? Ofise gidip dün bitirmediği işleri tamamlayıp bugün yapması gereken işleri de yarına bırakacaktı. Patronunun sürekli etrafta gezip caka satmasını, millete emirler yağdırmasını ve karşı masasında oturan sarışın güzele sarkmasını izleyecekti yine tiksinerek. Öğle yemeğinde yakın arkadaşlarıyla ofisin bir alt katındaki lokantada oturup her zaman yediklerini sipariş edeceklerdi. Gündemden bahsedip internette tıklanma rekoru kıran videoları tekrar tekrar birbirlerine izletecekler, çok gerekli ve ulvi bir işmiş gibi şakayla karışık o videoları eleştirecekler, daha sonra kalkıp ofislerine döneceklerdi. Tüm gün yine O’nu izleyecek sanki tesadüfen karşılaşmış gibi yoluna çıkmayı kollayacaktı. Ve yine ‘nasılsın’ dan ileri gidemeyecekti konuşmaları. Sahi neden bu kadar utangaçtı? Bir gün yemeğe giderken O’nu da çağırsaydı ya? Güldü kendine. Her sabah buna benzer planlar kuruyor sonra yine gidip en fazla nasılsın diyebiliyordu. “Kesin aptal olduğumu düşünüyordur” diye mırıldandı kendi kendine.
Kısır Döngü
