Uzun bir aradan sonra tekrar yaziyorum. Hem özlemisim hem de korku var icimde, nedense yazmaya dair. Acaba derine mi inmek istemiyorum, ya da iceride karsilasmak istemedigim seyler mi var? Illa ki var ama neden kaciyorum. Tuzla buz olan daha ne kadar parcalanir aslinda öyle degil mi? Bazen kendimi rüya da gibi hissediyorum. Yalniz yasamak sandigimdan daha da zormus. Ama bunun bir sürec oldugunu ve bitecegini düsünmek istiyorum. Tek kaldikca daha da kafa karisiyor daha cok düsünüyor cünkü insan. Uzun süre ailenin yaninda kalmayi bu yüzden istemiyordum, alisiyor insan ve bulaniyor sular. Her seyi biraksam mi? O tatil rüyasi berrak suyu böyle tehlikeli bir sekilde camurlandiriyor iste. Bu yaziyi icimi dökmek icin yaziyorum sadece biraz kendime gelebilmek, biraz da eski beni, sevdiklerimi hatirlatmak icin. Bu sene beni fazlasiyla yipratti ama ben hala farkina varamadim onu fark ettim.
Olur bazen böyle seyler demek istiyorum. Bazi durumlari yasamamin sebepleri vardir. Buna inanarak önüme bakmak istiyorum cünkü zaman cok hizli geciyor ve büyüyoruz. Hayal kirikliklariyla degilde, gururla arkama bakmak ve iyi hatirlamak istiyorum. Bunlari kelimelere dökebilmek su an icin cok daha kiymetli. Zorluktan kacmak diye bir olay yok. Zorluklarin üstesinden gelebilmeyi ögrenmek zorundasin. Mutsuz ve hasta olmak istemiyorsan gün sonunda.. Az kaldi rayinda gitmeye cok az kaldi. Kararsizligin nelerle sonuclandigini nelere mal oldugunu artik unutmazsin umarim. Baslayacaginin, kararlarinin lütfen arkasinda dur. Cektigin tüm zorluga degsin. Senin yapamacagindan süphem yok ama kalpten iste ve artik gaza bas. Yol nereye cikar, kaza mi olur diye düsünmeyi birak lütfen eger yolda kalmak istemiyorsan tabi..
