Bizim anlamlı ve bir o kadar kıymetli sözlerimiz var yıllardır süregelen. “Gözler kalbin aynasıdır.” “Gözlerinden anladım.”, “Sen söylemedin ama gözlerin söyledi.” Ve bunun gibi nice güzel ve kıymetli sözler. Peki ya gülüşler? En derin acılar aslında gülüşlerde saklı değil midir? O halde bize okkalı bir gülüş lazım. Masum ve günahsız bir çocuğun okkalı bir gülüşü. Sizce neden “Kırmızı Başlıksız Kız” bu yazımızın başlığı? Nedeni çok basit aslında, mutlu son ile biten bir masal değil ne yazık ki anlatacaklarım. Savaşın en büyük yıkıntıları; konutların, marketlerin, bankaların yıkılması değildir. Gökyüzünden yağan bombaların, umutları vurmasından daha acı hiçbir olay görülmemiştir insanlık tarihinde. Kulağında tek küpesi, zoraki gülümsemesi ve gözlerinin nemli olması ile karşımızda duran bu fotoğraftaki kızın umutları, enkazın altında kalmış küçük bir çocuğunun hayatından ibaret aslında. Savaşın izlerini “Gözlerinden tanıdınız mı?”, ben gülüşünden tanıdım. Hasret ile yoğrulan bu çocuktan öğrenecek ne çok şeyimiz var. Topraklarının her karışı kan ile sulanmış vatanımın ıslak kirpikli çocukları anlamaz mı mazlumun halinden? Anlar elbet. Kapalı kapılar ardında çürütüyorlar vicdanımızı, alıyorlar elimizden en kıymetli duygularımızı. UYANIN MİLLET! Yitiriyoruz insanlığımızı.
İlginizi Çekebilir
