Ömür neydi kim bilip, kim açıklayabildi ki . Onca sene yaşadık hangi anlar aklımızda kaldı? Hangi yaştaki insana sorarsanız sorun anlamadım bir baktım ki bu yaştayım der?
Peki ozaman niye bukadar kırıp kırılıyoruz. Kocaman dünyada neyi paylaşamıyoruz. Neden ölümden başka herşeyin çaresi varken, an olarak tanımladığımız hayatın tadını çıkarmıyoruz?
Farkındamısınız günümüz ya geçmişi ya da geleceği düşünmekle geçiyor. Ama unuttuğumuz tek şey var ömrün ‘geçtiği’ geçiyor işte niye kırıyoruz, üzüyoruz saçma sapan sebeplerle.. Durun nefes alın ve düşünün..
Unutmayın herkesin bir nasibi ve kendisininde belirlediği bir yolu, kaderi vardır. İyi şeyleri biz yaptık diyebiliyorken kötü birşey yapınca kabul etmek, kabullenmek neden bukadar zor! Hata yapmak kolayken telafisi niye bukadar zorumuza gidiyor ki?
Kırmayın, üzmeyin hayat okadar güzel nimetler veriyor ki bize, sadece boşlukları görmeyin. Her kötü şeyin içinde hep iyi birşey vardır. Her dilde bunun için sözler yazılmış. Kin, öfke şimdiye kadar kime ne kazandırdı!
İnandığım tek şey var temiz, güzel düşünen insan iyi şeylerle karşılaşır. Kötü olmak çok kolay önemli olan iyi biri olabilmek.
Bir yerde kamera varsa orda hırsızlıktan yada kötü birşeyden çekinir insan. Eee bizi Allah hep izliyor içimizi biliyor, niye bukadar rahatız.herkes bunu hatırlasın ve yoluna öyle devam etsin.
Kötülük şimdiye kadar kimseye birşey kazandırmadı, kazandırmaz da. İyi olmaya çalışın, çabalayın önce Allahı sonra kendini ve çevrendeki herseyi sev. Bir çiçeğin dalı kırıldığında bile üzülmeyi bil!!
Düşün, sev, sevil, kırma, kırılma, emek ver vee Mutlu ol!!
Sevgi yolunuza ışık tutsun…
