Ayrılalı 3 gün oldu tam 3 gün… Aslında gündüzleri çok zor geçmiyor kafamı yormaya çalışıyorum, düşünmemeye çalışıyorum ama akşam olunca nefesim daralıyor, içim sıkılıyor. Nefes alamıyorum gibi hissediyorum.
Özlüyorum ama artık özlesemde söylemem, söyleyemem. Çok inanmıştım sana, çok güvenmiştim. Hayatta ilk defa birine bu kadar çok güvenmiştim. Her ayrılışımızda içimde bi umut vardı ama bu öyle değildi. Çok acımasızdın çok acıttın. Rahat rahat seni sevmiyorum dedin, istemiyorum dedin. Yıkıldım, paramparça oldum. Beni paramparça ettin, parçalara böldün. Hiç korkmadan hiç tereddüt etmeden paramparça ettin beni.
Kıyamazdın bana, kıyamazdın güzel kızına: ne oldu? ne değişti? bilmiyorum. Neden vazgeçtin beni sevmekten, bilmiyorum. Tek bildiğim sen artık eski sen değilsin. Gözleri bana bakınca ışıl ışıl parlayan, yanımda gülüşü değişen koruyucu meleğim değilsin sen. Çok erteledim görmemek için, çok direndim çok uğraştım. Hatalarını görmemek için beni sevmediğini görmemek için kendime çok yalan söyledim. Kabul etmek istemedim çünkü kabul etmek vazgeçmek demekti senden. Direndim çok direndim düzeltebiliriz sandım. Düzeliriz, iyileşiriz yine aynı gülebiliriz sandım. Aslında oluyordu da düzeliyordu. İnan bana dedin, bırak kendini bana dedin, bırak söz veriyorum her şeyi düzelteceğiz dedin inandım, güvendim bıraktım ama düştüm ben. Çok sert çakıldım bu sefer betona. Çok yaktın canımı. Yinede ben aptal gibi gelip canım yanıyor diye ağladım sana. Sen yaktın ben sana geldim. Sen acıttın ben sana geldim. Ne olursa olsun ben sana geldim.
Çocuklar mutlaka evine döner. Evime döndüm ama kapılar kilitliydi. Belkide sadece bana kilitledin o kapıları.
Kafamda o kadar çok soru var ki ama yoruldum. Cevap bulmaya çalışmaktan, düzelsin diye uğraşmaktan, yalnız başıma ağlayıp göz yaşlarımın zehrini üzerimden atmaya çabalamaktan çok yoruldum. Sen vardın benim için, her yerde her şeyde senden bir iz vardı ama ben yoktum. Senin için yoktum. Bi limandım senin için. Tüm fırtınalarına susan, ses etmeyen dinginleştiren, sakinleştiren limanındım senin. İstersen geliyor istersen fırtınalara boğuyordun beni ama artık limanın değişti. Ben kimsesiz kaldım. Fırtınalarına bile tamamdım. Yeterki benim limanıma vursun dalgaların istedim. Çok sevdim seni. Tüm kalbimle tüm gücümle sevdim. Seni sevmek mucizeler arayan birine gösterebilecrğim en büyük mucizeydi . Seni sevmek zordu. Senin açtığın yaraları kabullenmek zordu. Ağladığımda ağzımı ellerimle kapatıp ses çıkmasın diye uğraşmak zordu. Zordu işte.. .
Hani küçükken anne çocuğunu döver ama çocuk yinede ağlarken anne diye ağlar ya öyleydi işte. Acıtıyordun,ağlatıyor kanatıyordun, dağıtıyordun ama ben yinede sen diye ağlıyordum. Gittiğim her yerde, bindiğim her otobüste, yürüdüğüm her sokakta sahipsiz her köpek gördüğümde seni anlattım. Bazen insanlara, bazen gökyüzüne, bazen sokak köpeklerine. Bilmediğim otobüslere bindim. Nereye gittiği umrumda olmadı çünkü sadece gitmek istiyordum. Belki gidersem sevgim içimden gider sandım sevgin azalır sandım. Seni düşünmem seni istemem sandım ama öyle olmadı. Hiç bir şey hesapladığım gibi olmadı. Bindiğim her otobüs sana getirdi beni, senin sokaklarına çıkardı beni. Karanlık ıssız sokaklarda aradım seni. Düştüm, korktum yinede olmadı. Ne sana varabildim ne de azaldın içimde. Sevgimin azalmasını istediğim her saniye daha da çoğaldın içimde.
Yağmurlar yağdı. Gökyüzü kıyamadı bana, yalnız ağlamama kıyamadı ;eşlik etti bana. Yine de gelmedin sen. Ben her şeye hazırdım. Gitmen dışında. Gitmeni hiç istemedim, yediremedim, konduramadım. Aslında içten içe biliyordum gidecektin, hazırlanmıştın yolunu seçiyordun yolunu bulamadıkça her girdiğin sokakta, o sokağın kuytu bir köşesinde öldürdün bir parçamı. Öfkeni benden çıkardın. Karanlığında karanlığına çektin beni. Yinede ah etmedim sana. Edemedim. Kıyamadım, yapamadım. Gitme diye yalvardım. Diz çöktüm önünde. Kendimi senin yollarında paspas ettim ez beni ama gitme istedim. Korktum çok korktum beni bırakmandan korktum . Gitme istedim. Bizim dünyamızda sadece sen ve ben olalım istedim. Hani o gün kulağıma eğilip “sadece sen ve ben güzel kızım. ”demiştin ya, inanmıştım. Yalan olacağını hiç düşünmedim. Sen böyle değildin, sen bu değildin sen gözleri öfke bürüyen bu zalim adam değildin. Neden böyle oldun? Neden bıraktın beni sevmeyi ? Neden bizden vazgeçtin?
Çok yoruldum. Artık sana gelip yalvarmaya, zorla saçlarımı okşamanı istemeye mecalim kalmadı. Karardı kalbim. O kadar parçaladın ki beni, o kadar dağıttın ki nasıl ayağa kalabilirim; nasıl iyileşebilirim onu bile bilmiyorum. Bari hayatıma devam etmeme müsade etseydin. Etmedin…
İlk defa Canın sağ olsun diyemiyorum çünkü sen beni öldürürken hiç beni düşünmedin. Hiç Beddua etmedim sana. Kıyamazdım ki kıyamazdım hiç : sana zarar gelmesine. Ama sen kıydın bana. Öyle bir kıydın ki bu kadar acımasız olacağını hiç düşünmezdim. Sen, senden beklemediğim her şeyi yaptın. Ah etmek hiç istemezdim sana ama tüm ahlarım üzerinde bundan sonra. Beni nasıl yaktıysan sende öyle yan. Nasıl acıttıysan canımı öyle acısın canın. Beni gecelerce ağlattın ya güzel yüzün bir daha öyle içten gülemesin . Kan kustum kızılcık şerbeti içtim dedim sana. Canın öyle yansın ki anlatama, kimseye dökeme içini. Zehri benim içime nasıl hapsettiysen öyle zehir dolsun için. Tüm bu acıların tek çaresi ben olayım ama sen bir tek bana geleme. Allah’ım yanına bırakmasın yaşattıklarını. Bana da görmeyi nasip etsin.
Kötü biri değilim. Kindar biri de değilim ama çok yandı canım. Fazlasını istemiyorum. Yaşattığını yaşa yeter bana. Tek dileğim her yaşadığın acıda aklına ben geleyim..
kendime çok kızsam da hala kalbimin en güzel köşesine sen sahipsin. Hak ediyor musun? Asla etmiyorsun. O da benim cezam, benim aptallığım. Ama biliyorum geçmese bile hafifleyecek azalacak şuan ki gibi acıtmayacak yaptıkların, hissettirdiklerin. Biliyorum bir gün öyle çok özleyeceksin ki beni bu kadar hırçın olup aynı zamanda sadece sana dingin bir nehir gibi olan bu kızı çok özleyeceksin ama her şey için çok geç olacak. Gün gelecek nasıl şuan benim her sokağım sana çıkıyorsa seninkiler de bana çıkacak ama her girdiğin yoldan pişman olarak çıkacaksın.
Sen sevgime değmezsin. Değmemişsin. Hani diyor ya şarkıda” senden sevgimi alsam hiç bir şeysin sen” diye. O kadar doğru ki. Belki şuan gücüm yok senden sevgimi almaya ama bir gün yapacağım, başaracağım bunu. O gün pişmanlığının ilk günü olacak. Kimse benim gibi sevmeyecek seni ve sen bunu anladığında her şey için çok geç kalmış olacaksın. Kalbimdeki yaraları önce öpüp sonra daha sert parçaladın ya kalbin bin kat daha fazla yararlanacak bin kat daha fazla parçalanacak çok yanacak canın ama ellerinden hiç bir şey gelmeyecek. Yaşayan bir ölüye dönüşeceksin. Ama toparlanamayacaksın. Her gün lanet bir güne uyanacaksın. Her gün ölmek isteyerek güne başlayacaksın ama ölemeyeceksin. Hayat seni inadına yaşatacak.
Bir gün gelecek karşılaşacağız kalabalık bir sokakta. Birbirini tanımayan iki yabancı gibi bakıp geçip gideceğiz birbirimizin hayatından Sanki bir zamanlar birbirimizin her şeyi değilmiş gibi öyle güzel öpmemişsin gibi gözlerime öyle derin bakmamışsın gibi yitip gideceğiz.
Kalbimdeki bu derin boşluk sana ait. Tamamlansın çok istedim çok çabaladım ama artık bıraktım. Biliyorum sen Başka kalplerde benden kırıntılar arayacaksın her girmek istediğin kalpte benden bir parça arayacaksın, istemsizce yapacaksın bunu ama aradığını bulamayacaksın çünkü aşk büyülü bir duygudur. Kimsenin tılsımı beni gösteremeyecek sana. işte o gün beni bir sokak ortasında tek başıma hıçkıra hıçkıra ağlatıp gittiğin için çok pişman olacaksın. Zaten her zaman da böyle olmaz mı? Birileri çok sever birileri mutlaka gider. Birileri kaybetmekten korkar biri yol sayar. Hayatın kuralı kabunu budur. Seven sevilmez. Sevmeyene tapılır.
Keşke sana her şeyim olduğunu hissettirmeseydim diye düşünüyorum bazen. Çünkü hayatımın merkezinde olduğunu anladığın an vazgeçtin benden bizden. Kaybeden ben oldum. Seni kaybettim aşkımo tek büyük en büyük aşkımı. Kendimi kaybettim. Her hücremde senin mutlaka bir izin var. Silmek istiyorum. Silinmiyorsun. Silemiyorum. Karardı kalbim. Kararttın. Çok kırdın çok üzdün. Yinede gelsen gelsen bana yine öyle baksan affederim seni. Bu da benim lanetim. Seni sevmek benim en büyük hatam en büyük cezam. Sen sevilmeye layık değilsin. Benim sevgim sana ağır geldi. Bu benim en büyük hatam. Seni bu denli çok sevmek benim bu dünyadaki cehennemim… Kararmış kalbimin tek sebebisin.
