KİME GÖRE BAŞARDIK? YA DA NEYE GÖRE?

Fotoğraf sahibi: Nina Uhlikova (@Nina Uhlikova on Pexels)

İnsan çevresinden fırsat bulamadığı için kendini memnun etmeyi unutuyo. Olduğu yerden, yaptığı şeylerden çevresi de memnun değilse eleştirenlerin üstüne birde kendisi eleştiriyo kendini. Yaptığı şeyler değersiz geliyo sonra gözüne ya da başarısız. Sevmemeye başlıyo kendini, güvenmemeye, Yetersizlilik hissi işte. 

Sonra bu konuşanlar koca bir olsun kelimesiyle sonlandırıyolar cümleleri. Bizde kendimizle baş başa kalıyoruz.

Oysa bu skalayı insanın sadece kendisinin belirlemesi gerekmez mi? Kendi hayatında üstelik.

Şöyle bir şey yaptım ben;

Kapattım kulaklarımızı herkese, oturup gerçekten çok uç hayal kurmadan başarmak istediğim, başaracağımı düşündüğüm, içinde bulunmaktan keyif alacağım, kendimi iyi hissedeceğim şeylerin listesini yaptım. Ve zaman verdim kendime sıra sıra ve kısa vadede olacak şeylerin listesi. 

Motor sürmek, keman çalmayı öğrenmek, yeni bir dile başlamak, tatile gitmek, günde üç tane bana iyi gelen şarkıyı dinlemek, yeni bir tatlı çeşidi yapmak, buraya yazı yazmak gibi

Basit orta zor hayattan herhangi bir hedef işte.

Motosiklet bu hayatta korktuğum şeylerde ilk üçe girerdi bir yandan da aşırı seviyorum  ama dedim ki başarabilirim.

Önce ehliyet aldım sonra para biriktirdim bi hedefim olduğu için işe gitmek daha kolay geldi mesela sonra aldım, biniyorum.

Hala her bindiğimde kalbim yerinden çıkıcak gibi oluyo. Ama o motoru sürüp sürebildiğimi görüp bu kadar korkmama rağmen üstelik, korkunun önümde bir engel olmadığını görmek.. O kadar iyi geliyo ki. 

Tatile gitmek, oturdum ve dedim ki ben şu ay tatile gidicem ve gittim. Hop bir tik daha listeme. Türkiye ekonomisi biraz bedel ödetiyo ama yapmak istediğimi yaptım bedeli ödeyebilirim. Ertelemedim. 

Yeni bir tatlı çeşidi yapmak, bir gün ben ekmek kadayıfı yapmayı öğrenicem ve yaptım. Tadı aşşırı iyi olmadı ama kaptım bir şeyler.

Keman 😀 gerçekten sadece nota okumayı öğrenmek bile o kadar iyi hissetirdi ki. 

Yazının başına geri dönersek eğer konu bir başarı değil ya da insanlardan övgü almak değil de herhangi bir şeyi kendim için başarmış olma duygusuymuş. Artık hayat benim için çok mutsuz olduğum anda bana iyi gelen o üç şarkıyı dinlerken bile yine başardım dedirtiyo.

Yapamadığım anlar başarısız olduğum anlar da oluyo tabii ki ama artık biliyorum ki yapamıyosam olabilir bir seyleri yapıp başardığımda oldu. Üstelik kimsenin beklentisi ben hariç üzerimde değil. 

Olabilir. Olabilir. Olabilir. 

Bu kelimeyi kendime açıklama olarak sunuyorum ve kapanıyo konu. 

İnsansız hayaller sahası.. Hayat kendimle başbaşayken daha kolay. 

 

 

yağmur
içimdeki kış güneş açar satırlara☀️
Subscribe
Bildir
0 Yorum
Inline Feedbacks
Tüm yorumları gör
Önceki
Geçmiş An’lar Gelecek İçin Yoklar
Sonraki
26 Ağustos 1071 Malazgirt Zaferi: Türklerin Anadolu’da Yükselişi

26 Ağustos 1071 Malazgirt Zaferi: Türklerin Anadolu’da Yükselişi

İlginizi Çekebilir

kooplog'dan en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerez (cookie) kullanıyoruz.