Evet, birçok videoda yıllar önceden duymaya başladım: Aslında düşüncelerimiz, davranışlarımız çocukken kodlanıyor.
Bunu fark edip yeni düzen kurma fikri çok güzel olmasına rağmen oldukça da zor. Gerçekten kim olduğumu anlamam için ne gerekiyor ki? Sadece fark etmek ve yeni deneyimler kazanmak mı, bulunduğun ortamı terk etmek mi, arkadaşlarını ve aileni hayatından çıkarmak mı, mesleğini değiştirmek mi… Kim olduğumu bulmam için ne olması gerekiyor?
Aslında ben sürekli bu konuda bahaneler üretiyorum: Mezun olunca kendi evime çıkıp yeni bir hayat kurmayı istiyorum tabii ama gerçekten eve çıkınca her şey değişecek mi? Büyük ihtimalle de bu koşullarda hemen de eve çıkamam.
Ne yapmam gerek bazen ben de bilmiyorum. Bazen kendimi yalnız hissedip yatağımla ve yorganımla bir bağ kuruyorum ama bu da iyi gelmiyor. Bazen içinde bulunduğum durumdan ötürü de isyanda oluyor, Yaratıcı’dan sabır diliyorum.
Bir şeylerin değişmesini gerçekten çok istyorum, kilo vermek, yabancı dillerimin üstüne gitmek, yabancı şarkılar söylemek, merkezimin yakınında bulunmayan yorumları umursamamak, kendimden ve kilomdan ötürü bedenimden utanmamak… birçok şey daha.
Bu hafta birkaç gün deneme yaptım gibi bir şey oldu. Bir günümü nasıl geçirmeliyim? Ders çalıştım(sınavlarım olduğu için), Hintçe ve İspanyolcaya baktım, evde paten sürmeye başladım, dışarıya çıktım yürüdüm ya da bisiklet sürdüm. Queen’in-We Will Rock You şarkısını öğrenmeye çalıştım. Sonra okulda çok yorulmuştum cuma günü. Ve cumartesi yalnızlık duygusuyla birleşince yorgunluğum yataktan çıkamadım.
Şimdi düşünüyorum da aslında yatakta olmamak istememe rağmen neden orada kalmaya devam ettim? Belki de zamanı durdurmak için. Bilmiyorum. Planlı olmanın en güzel yolu işe koyulmakmış, sadece bunu fark etmiş oldum.
