Hayattaki sınavlarımız , bizim en iyi bildiğimizi sandığımız yerlerden gelir.Ben bunu kibirin yıkılması zorunluluğuna bağlıyorum.Her kibir yıkılmaya mahkum bence.Her insan kibirinin olduğu yerden yıkılacak ta ki kibirden arınsın.Nedir kibir ???Sözlükte ‘’Kendini herkesten büyük görme ve gurura kapılma’’diyor.Ben kibiri daha farklı hissediyorum içimde.Benim lügatımda kibir bir kişinin bir konuda kendini tam olarak olması gereken hale gelmiş hissetmesi, o konuda hiçbir eksiğinin olmadığını sanması,kendini o konuda sarsılmaz, yıkılmaz görmesi.İşte tam böyle hissettiğiniz anda ….sille gibi patlar yüzünüzde kibiri yıkan tokatın şiddeti.Al sana der,gör bakalım dediğin gibi misin?Yoksa işler senin sandığın gibi değil mi bre gafil??Kibir kiminin parası,(ki bu en çok rastlananı)kiminin başarısı,kiminin kocası,kiminin evladı,kiminin babası,ailesi,kiminin sağlığı,kiminin şanı şöhreti,kiminin inancı bile olabilir…Bunlar sonsuza kadar uzanabilir.Nerede kendince yeterliysen orada yetersizsin aslında , sınava hazır değilsin.Şaşırıp kalcaksın başına gelenlere….Hiç ummazdım diyeceksin,bütün bunlar en son benim başıma gelebilirdi!Öleceğim aklıma gelirdi de bunları yaşayacağımı düşünemezdim.
Nerden mi biliyorum?Yaşadım çünkü…Kibirin dibine kadar indim.Asla dedim bu benim başıma gelemez çünkü ben buna izin vermem.Asla ,asla ben böyle bir duruma düşmem.Ne cahilce ,ne zavallıca,ne komik!Aslında ne insanca….
İnsan kibrini bilse,fark etse,yetkinim derkenki yetersizliğini hissetse…Her ihtimale,başa gelecek her şeye hazırlıklı olmak bence kibirin panzehiri.Başkalarının başına gelenler de herkes için bir tecrübe aslında.Tecrübeyi edinmek için illa yaşamak gerekmez.Başkasının derdini bir elinde çekirdek bir elinde çayla seyre dalıp gitmiyorsan, sen de tecrübe edinebilirsin.Yaşamadan ders alan şanslı azınlıktan olabilirsin.
