İnsan nasıl olur da herşeyden ve herkesten hemencik sıkılabilir? Nasıl olur da uzun yıllar vakit geçirip, canımız bildiğimiz herşeyden ve herkesten kopabilir? Bunu düşünmeden edemiyorum doğrusu. Yaklaşık bir haftadır depresyona girmiş gibi hissediyorum kendimi. Nedenini merak ediyor musunuz? Nedenlerinden bir tanesi; uzun süre sonra birisine güvenip yarı yolda bırakılmam. Bir diğeri ise en yakın arkadaşımın değiştiğini görüp ondan uzaklaşarak arkadasligimizi bitirmem. İnsan hergün daha fazla olgunlaşıyor farkında mısınız?, hergün daha başka bir deneyim kazanıyor hayata dair. Bunun için ben her zaman yaptığınız hata dahi olsa pişman olmamanız yönündeyim. Her hatadan bir ders çıkartmaktır en önemlisi. “Keşke yapmasaydım” değil de, “Iyi ki yapmışım da ne olduğunu görmüş oldum” demeniz daha sağlıklı olacaktır. Ben şuan kızgınlığın ve kırgınlığın vermiş olduğu durumdan “keşke” diyorum arada ama.. sonra da “iyi ki” diyorum, “iyi ki tanımışım da ne olduğunu gördüm” diyorum. Arkadaşlar sevin değer verin ama siz karşı taraftan nekadar görüyorsanız bunları okadar verin. Değerinden fazla verip, soytarıyı kral etmeyin. Unutmayın dostlaar insan kendini sevmez ve değer vermezse kimse onu sevmez. En çok kendinizi sevin be kalkın süslenin, dışarı çıkın, gezin, eğlenin.. ohhh…. yaşayın ulan hayatı. Birdaha mi geleceksiniz dünyaya. Hadi canlarım görüyüm sizi. Benim güçlü kendini seven dostlarım.
"Keşke" değil "iyi ki"…
