Slogan cümleleri söylemekten çok hoşlanmam sevgili okur. Daha doğrusu o cümlenin bir gün altında kalmaktan korkarım. Halk arasında bazı cümle var ya, ” yapmam deme yaparsın, büyük konuşma” gibi. Heh işte tam olarak bunun korkusu. Ama bugün slogan bir cümle söylemek istiyorum ve çok yürekten inandığım için de korkmuyorum: Kendiyle barışan herkesle barışır.
Barışmak için önce küsmek gerekir tabi. İnsanın kendiyle küsmesi çokta farkına vardığı bir durum değil bence. Biz kendime küstüm demeyiz de ne kadar olumsuz düşünce varsa ona yoğunlaşırız, içimizden fısıldadığımız olumsuz cümleleri başkalarının gözlerinden duyarız. Niyet okumaktır bu yaptığımız, söylenenleri, bakışları kişiselleştirmektir. İşte insan kendine en büyük zararı buralarda vermeye başlar, insana en büyük zararı da kendisi verir zaten. Başkaları bize biz izin verdiğimiz müddetçe zarar verebilir. Kendinle barışmanın ilk farkındalığı da bu olsa gerek; ” bana benim izin verdiğim ölçüde zarar verebilirler” Bu insanın kendi değerinin farkına varması, kendine el uzatmasıdır.
İnsanın kendi değerinin farkına varması demişken, bu değeri de ancak biz belirleyebiliriz. Herkes gibi bizimde pişmanlıklarımız var, kul zaten hata yapan bir yaradılışa sahip, önemli olan hatadan dönmek. O hatalarda takılıp kaldığımız zaman kendimizi olduğumuzdan daha aşağıda görmeye başlarız ve sanırız ki başkası da bizi o noktada görüyor. Bu durum davranışlarımıza yansır ve insanlar bizi, bizim gördüğümüz gibi gördüklerinden değil de gösterdiğimiz davranışlar yüzünden aşağıda olarak tanımlar. Yani biz kendimizi nasıl tanımladıysak karşımızdakinin de bizi öyle tanımlamasına neden oluruz. Bu kendine dev aynasında bak demek değil, kibir en büyük günahlardan zaten ama kendini bilmekte en büyük vazifelerimizden. Yusuf Kaplan hocanın dediği gibi; kendimizi bilmeli, bulmalı ve olmalıyız.
Kendimizi bilirsek, kendimiz olursak herkesle geçinmek daha kolay, hayat daha kolay olur diye düşünüyorum.
Sağlıcakla kalın…
