Bendeki ben olan yeni tanıdığım insan bana ölümden bahset biraz…
-Her son nefes aynı zamanda ilk nefesin habercisi değil midir? Neden korkuyorsun ölümden bu kadar? Doğum ölümün habercisi değil midir? Ölümün yeni bir doğumun habercisi olduğu gibi. Zamanın ekseninde ilerleyen insanı zamanın öldürebileceğini mi zannettin? Tekrarlıyorum eksende hareket eden insanın rotasının sonu ve başlangıcı yoktur. Yorulduğu yerden yeni bir bedenle başlar insan eski bıraktığı rotasını adımlamaya. Sana söylüyorum. Endişe edeceğin hiç bir şey yok. Hayatı sonlandıracak bir şey yok. Hayat süregelen bir öğrenme sürecidir. Deneyimlerin biyolojik beyninde hafıza olarak sadece tek bir yaşamında depolanır. Tecrübelerinin bütünü ise amacını içinde barındırdığın ortak bir havuzda toplanır. Zaman içinde çürüyen nöronların sana ebedi hafıza desteği sunamaz. Ancak her yeni rahimde yaşam birikimin sana yüklenir. Sen ise yeni bedeninle yeni şeyler yüklemeye devam edersin bu birikimine.
Bana amacımdan bahset beni büyüleyen ses..
-Her insan gibi senin amacın da öğrenmektir. Peki neyi öğreneceksin? Öfkeyi mi? Sevgiyi mi? Yoksa her ikisini de içinde barındıran tanrıyı mı? Tanrı iyi midir? Kötü mü? Yoksa her ikisi midir? İnsan olarak iki durumu da içinde barındırmaz mısın? Yoksa tanrı rolünü mü üstleneceksin? Peki bunu nasıl tek başına yapacaksın? Yoksa sen de diğer herkes gibi ayrıksılık illüzyonuna mı kapıldın? Sahi sen diğer insanlardan ayrı mısın? Seni onlardan ayıran aranızdaki hava boşlukları mıdır? Hepimizin bir bütün olacağını düşün. Evrendeki diğer tüm maddeler hepsi bir vücut. Büyük patlama teorisinin içe doğru olduğunu düşün. İçe doğru bir patlama ve bütün maddelerin tek bir madde haline geldiğini hayal et. Eylemlerinde ve düşüncelerinde bağımsız mısın? Ortak bir planın parçasıyız ve tüm hareketlerimiz plana uygun olarak işliyor. Ya yaşadığımız ve karşılaştığımız her detay olması gerektiği gibiyse…
Bana yardımcı ol ve kendini daha anlaşılır biçimde ifade et. Bu dünya da acının ve hazzın kaynağı nedir?
-Cümlelerimin karmaşık görünmesinin sebebi sade oluşundandır. Duyu organlarının izin verdiği ölçüde anlayabileceksin beni. Kısıtlılığın sebebi ise yine kendinde gizlidir. Perdelerini kaldır ve beni kendi zihninle diktiğin örtü olmadan dinle. Acı ve haz. İnsan ikisinin peşinden de koşar. Hazzın cazibesi acının dayanılmazlığından gelir. İnsan acıyı tanır ki hazzı yaşayabilsin. Biri varolmadan diğeri mevcut olamaz. Devingen bir halde yaşamda bir döngü oluşur. Acılarımız ve hazlarımız ruhsal hafızamıza kaydolur. İnsanın maddeyle ve diğer insanlarla olan ilişkisinde öğrenim sürecimiz başlar. İnsan kendini tanımaya başlar. En çok kendini tanıdığı zaman diğer varlıkları tanır. İnsan kendini aşması gereken varlıktır. Aradaki en büyük engel zihnidir. Zihninin çizdiği çerçevenin dışına çıktığı zaman ise zirvede tanrı ile tanışır. Zihnin özünü gecenin yeryüzünü örttüğü gibi gölgeler.
Seni daha fazla tanımak istiyorum.
-Beni daha yakından tanımak istiyorsan aynalardan uzak dur. Ben herkesim. Senin diğer herkes olduğun gibi. Gözlere dikkat et. Onlar her şeyi anlatır. Evrenin bütün sırrı evrenin bizi gördüğü bizim de evreni algılama çabasında zihnimize sinyaller gönderdiğimiz gözlerde gizlidir. Zihninle düşün ruhunla yaşa ve gözlerinle anlat.
