Merhabalar,
Hayattaki mutluluk kendini sevmekle başlıyor,
Kendini ve yaşamın akışını keşfeden insan mutlu oluyor,kendi mutlu oldukça çevresinede pozitif enerji vererek kendi kadar diğer insanlarında mutlu olmasını arzuluyor ve bunun için çabalıyor.
Evrende sevgi ve mutluluk sınırsız.Yeterki sen bu bolluğun bilincinde ol.
Ancak Birçoğumuz kıtlık bilinciyle yetiştirildiğimiz için malesef bunun farkında değiliz.
Bu farkında olamayışımızın temeli aslında çocuk hatta bebeklikdeki yetiştirilme ve eğitimlerimiz.Gerçekten işin temelini oluşturan konu tamda bu.
Bebek anne karnında yaşamaya başladığı andan itibaren üç yaşına kadar temel zeka ve becerileri kişiliğin temelini oluşturuyor.3 ila 7 yaş arasında da kişiliğin ana yapısı oluşmuş oluyor.Mutlu yetiştirilen ,sevgiyle yetiştirilen çocuklarımızla mutsuz ve sevgisiz yetiştirilen bireylerin farkını istesekde istemesekde görüyoruz.Önemli olan dünyaya bir çocuk getirmek kadar onu sevgiyle mutlulukla yetiştirebilmek…
Kaç anne ve baba bunun farkında acaba?
Mutlu yada mutsuz bireyleri ebeveynler yetiştiriyor.
Bu oldukça kapsamlı üzerinde düşünülmesi gereken bir konu.
Bu konunun uzmanları elbette cok daha bilimsel tavsiyelerde bulunacaktır.
Ancak ben hayatımda yaşadıklarım gördüklerim ve görmek istediklerimi yazmak istiyorum.Bu konuda kalplere dokunabirsem en büyük mutluluğum olur.
Böyle yeiştirilseydim nasıl olurdum? bu konuyu bir sonraki paylaşımımda detaylı sekılde sizlerle paylaşıcam
Mutlu ve Sevgiyle Kalın
