Hayat, garip bir yolculuktur. Bu yolculuğa bir yolcu olarak çıktığınızda yanınıza almanız gereken biraz bilgelik biraz tecrübe biraz sevgi ve sabır. Bavullarınızı doldurduğunuzda artık hayatınızın neresine gitmek istiyorsanız oraya bir hedef bileti alıp, trenin cam kenarlı bölümüne oturabilirsiniz.
Trenle gidiyoruz çünkü; hayatın en dip bölgelerini de göreceğiz, en yüksek tepelerine de çıkacağız. Trene bindik, cam kenarlı bir koltukta oturuyoruz. Hadi durmayın, gözlerinizi kapatın ve hayal edin. Bu yolculukta zengin ya da fakir olmanızın bir önemi yok. Burada önemli olan beyninizin kalbinize ne yansıttığı. Camdan etrafınıza baktığınızda her taraf yeşil, gökyüzünde kuşlar. Hayvanlarını otlatan çiftçiler, evin kenarında ekmek yapmaya çalışan köylü kadınlar. Sabahın altısında kalkıp hamuru yoğurmuş, ekmeği yapabilmek için ateşi yakan, yüzünde kömür lekeleri olan bir kadın.
biraz daha ilerledik ama bu sefer sanki biraz önce gördüğümüz manzaradan eser kalmamış gibi. Işıkları yanıp sönen bir şehir. İnsanlar sokaklarda kendi halinde. Kimileri gülüyor, kimileri ağlıyor. Kimileri kavga ediyor, kimileri sadece yürüyor. Lüks arabasıyla tozu dumana katanlar da var el arabasıyla çöp toplayanda. Gel hadi beraber soralım onlardan bir kaç kişiye. Ama trenden inemezsin ki! Doğru sen sor, o seni duymayacak görmeyecek belki ama cevap verecek.
Çöp toplayanı işe almıyorlar. Ön yargı var bir kere. Evi yok barkı yok. Hırsız mı? Arsız mı? Sence kim haklı? iş vermeyen mi? işe giremeyen mi? Yaptığı işi bir kıyafet olarak giymek zorunda olmak mı? dönüşememek mi? hak?
Hadi gel biraz daha gidelim. Burası bir kadının odası. Camdan ve uzaktan bakmana rağmen ne kadar net görüyorsun öyle değil mi? Genç ve güzel bir kadın. Ama hala kusur arıyor kendinde. İşin tuhaf yanı buluyorda. Onun tek isteği hep genç kalıp kusursuz olmak. Bir zamanlar o da güzellik için bu kadarı da yapılmaz diye! Şimdi o durumu yaşıyor. Bu kadarı dediği ne varsa hepsini yapıyor. Ama yinede en güzeli o değil. Olmayacakta! İnsanoğlu doyumsuzdur. Sünger gibi düşün. Herşeyi içine çeker. Sen verdikçe o alır. Geri çevirmeyi sevmez. İşte bu yüzden hayatın adeleti yoktur. Adeleti sağlayacak yine insanoğludur.
İnsanlar kapasiteleri kadar var olur. Bir iş için sarfedilen çaba sadece insanın kendisine rütuşudur. Hiç birşeyin en iyisi yok. Her zaman iyi ve kötü vardır. Kötünün kötüsü ve iyinin iyisi. Sadece keşfetmek vardır. Ya da keşfedilmek. Ne fark eder çaba ve ya mücadele senin şekle sokan şeydir. Yolculuğumuza burada mola veriyoruz. Şimdi bu mola da sen kendinde neyi keşfettin? onu düşün. Ve keşfettiklerinle yolumuza tekrar devam edeceğiz. Hadi gözlerini aç ve bak etrafına.
GÖRÜŞÜRÜZ ŞEKERİM(Yağmura çıkma erirsin😂)
