Türkiye’nin izlediği dış politika, kimilerince beğenilip hayallere mazhar olurken, kimilerince eleştirilmekte ve içinin boş olduğu ileri sürülmekte…
Özellikle, bazı kavramlar üzerinden tartışmalar yürütülmekte.
Mesela, “Yeni Osmancılık” gibi…
Ya da “Yeni Osmanlı Ruhu” gibi…
Hatta daha ileri gidenler de olmuyor değil…
Türkiye’nin “Cihan Devleti” olduğu gibi…
Evet, Türkiye, eğer içeride huzuru ve sosyo-kültürel ve sosyo-politik dengeyi yakalayabilir/bulursa, CİHAN DEVLETİ olmaya adaydır.
Türkiye’yi, tüm bu Doğu coğrafyasındaki ülke ve devletlerle birleştiren yönü, hemen hemen hepsinde de olduğu gibi İslam dinin toplumsal hayatta fazlaca yer edinmesi. Yine kanıksanmış bir söylemle ülkemizin %99,9’unun Müslüman olduğudur. Kabul etmek gerekir ki, ülkemiz muhafazakâr insanların yoğunlukta olduğu bir ülkedir. İslamiyet ve onun bireyde anlamını bulduğu Müslümanlık, yüzyıllar öncesinden bu toprakların insanlarına kodlanmıştır. Bu insanlar, bir gecede ne Müslüman olmuşlardır ne de İslamiyet’i benimsemişlerdir.
Yine, bu ülke insanlarının, İslamiyet ve Müslümanlık gibi kimlik aidiyetlerinden başka, Mustafa Kemal ATATÜRK gibi bir deha ve ileri görüşlü komutanın, emperyalist ülkelere karşı verdiği savaşım sonucunda laik ve demokratik bir devletin vatandaşı olabilmeleridir. Gerçekten de ülkemiz, demokratik ve laik devlet olma prensipleriyle İslamiyet ve şartlarını bir arada yaşama olgunluğunu gösterebilmiş bir devlettir.
