Uzun süredir üstünde düşündüğüm ve pek de doğru bulmadığım bir düşünce var.Herkesin bildiği,hatta birçok insanın da katıldığı bir cümle:İnsan yedisinde ne ise yetmişinde de ‘o’dur.
Bir kere en başta bu benzetme neye benziyor biliyor musun?
Boş bir fotoğraf albümüyle içinde mutlusuyla hüzünlüsüyle bir sürü fotoğrafla bezenmiş bir albümü yan yana koyuyorsun ve kapağın içini açmadan ‘eeee bu albümler aynı’ diyorsun.Yanlış.
Çok yanlış.
Evet,ağaç yaşken eğilir.Hatta şöyle dersek daha iyi olur bence.Bir ağaç ne kadar erken eğilmeye başlarsa o kadar güzel şekil alır.Ama bu kalıp sözler ileriki yaşlarımıza bir duvar koyuyor.Sen artık olmuşsun olacağın kadar,daha ne olacaksın ki demek gibi bir şey.Olandan memnun değil misin?
Yapacak bir şey yok kendinle yaşamayı öğren.
Oysa ben insanın Matruşka bebekleri gibi olduğunu düşünüyorum.En içinde bir özü var.Genetiğinden yaşadığı aile ortamına,fırsatlarından kendi seçimlerine kadar her şey bu özü oluşturmaya çalışıyor.Fakat bu da değişemez değil ya sonuçta. Genetiğin sabittir tamam ama hayat ne fırsat sunar,sen ne karar verirsin bunu bilemezsin.
Matruşka bebekleri de kangurular gibi, daha fazla güvendiğinin içine saklanıyor.İşte bizim özümüzü kapyalan her bir bebek de etrafımızda olanlar,güvendiklerimiz,dostlarımız ve anılarımızdan oluşuyor.Bunlar birike birike kat ve kat bizi oluşturuyor.
İrili ufaklı iç içe girmiş ama birbirinin tıpatıp aynısı bebekleri yapıyor.Her biri biziz. Aynıyız ama değiliz. Tek gibi gözüküyoruz ama değiliz. İçimizde daha neler neler var. Bu kadar karışık ve aslında bu kadar da basitiz. İçimizi açsalar anlarlar düzeneğimizi.
Bu düzeneğin en sevdiğim yanıysa ,istediğim beden Matruşka olabilirim.
Tek başıma kalabilirim,güvendiğim birinin benimle bütün olmasına izin verebilirim.
Tek de olsam anlamlıyım çok da olsam anlamlıyım.
O yüzden yedisinde olan küçücük benle yetmişinde kendine kırk tane yeni Matruşka bulan ben aynı olamaz.Bu benim oyunum.İstediğim bebeği oyundan çıkartır istediğimi sokarım.Etrafımda olanlarla,nasıl hissettiğimle ve neler yapacağımla her gün yeniden seçiyorum bebeklerimi.
Kendime yeni bir Matruşka…
Pardon
Kendime yeni bir ben lazım
Hem de her gün.
