İnsanlara,insanların duygularına,empati yoksunluklarına alışmak çok zor oldu benim için ama hala anlamış değilim.Ara sıra o yoksunluk ben mi oluyorum acaba.Çözemediğim bir sürü sır varmış gibi geliyor ve bazende yoruluyorum.Evren öyle nankör ki bir şeyi bıraktığınız an size geliyor.Hani birinin gözlerine bakarsınız bir şey anlatmaya çalışır onu çok özledğinizi mesela.İşte o kişi çok geç kaldı.Bu hayatta var olmak mutlu hissetmek istiyorum.O bunu yine mahvetiyordu engel oldum.Pişman olmayacağım.Kendimle barıştım ve diğerleriyle de .Kendine iyi bakmasını çok istiyorum. isterdim-barış akarsu
Konular
