Bugün duygular arasında ki geçişten bahsedeceğim.. Kendi duygu geçişimden….
Duygu geçişinden kastım, insanların içinde bulunduğu duygudan farklı bir duyguya anlık olarak geçiş yapması. Bunu gün içinde neredeyse her an yaşayabiliyoruz… Sakinken aniden kızmak gibi… Bugün de bunu yazmak istiyorum en başta da dediğim gibi ‘kendi duygu geçişim…’
Mutlulukla üzüntü arasında çok ince bir çizgi vardır. Sadece bir söz sizi mutluluğun tarafına çekebilir ve aynı zamanda bir söz sizi üzüntünün tarafına da çekebilir.
‘çok gülen çok ağlar’ ifadesini duymuş muydunuz? Hayır, asıl soru şu olmalıydı ‘bu ifadeye inanıyor musunuz?’
Benim inandığım zamanlar oluyor,
Bu ifade aslında mutlulukla üzüntü arasında ki ince çizginin kanıtı…
Hayat bu şekilde ilerliyor…
Üzülmekle ve mutlulukla, başka bildiğimiz bir şey var mı ki?
Hep bu ikisini sorguluyoruz…
Neden mutlu değilim? Neden üzgünüm?
Yahu yaşamak bunlardan ibaret değil ki..?
Mutluluğun tanımını biliyor muyuz mesela?
Üzüntünün tanımını…
Niçin anlamıyor hiç kimse, birini üzmek marifet değil.. Birinin göz yaşlarını akıtmak marifet değil…
Mutluluğuna katlanmak çok mu zor?
Hayat tepeleme insanlarla dolu.. Kalabalık hem de fazlasıyla…
Ağır geliyor bazen bu kalabalığın içinde nefes almak.. Hem de çok ağır….
